آثار بحث‌برانگیز طلا مدنی

این یادداشت ترجمه‌‌ی مطلبی با عنوان «Tala Madani's Provocations» است که در سایت «www.ocula.com» در 23 ماه ژوئن 2021 انتشار داده شده است.

طلا مدنی، هنرمند ایرانی- آمریکایی، در آثار خود جهان‌هایی باطل، شفاف و خیالی، مملو از شخصیت‌های ناشناس با بدن‌های وارفته‌ای را تصویر می‌کند که مالامال‌ از روایت‌هایی پریشان‌‌کننده و سرکش هستند. این هنرمند برای برگزاری اولین نمایشگاه انفرادی‌ خود بعد از پنج سال در لندن، به این شهر بازگشته و قرار است آثار خود را در دو مکان از گالری پیلار کاریاس به نمایش بگذارد: نمایش «رد ترمز» در خیابان ایست‌کسل که در تاریخ 4 ژوئن تا 10 ژوئیه برگزار می‌شود و نمایش «رد گچ» که در فضای جدید گالری در سَویل‌رو ارائه خواهد شد.

مدنی که متولد تهران و در حال‌حاضر ساکن لس‌آنجلس است، با نقاشی‌های هزل‌آمیز و لحن تند و تیزش درباره‌ی موضوعاتی چون جامعه‌ی مردسالار، آسیب‌پذیری مردان و مادرانگی شناخته شده است. در آثار بحث‌برانگیز اخیر او تصویر مایعات بدن مثل منی، مدفوع و ادرار را می‌بینیم که در مجموعه‌ی «رد گچ» نیز مشهود است. در میان این آثار تابلوی بزرگی با عنوان «پنکه‌ی سقفی» (2021) یک پنکه‌ی سقفی را نشان می‌دهد که انگار دارد مدفوع را در فضای گالری پخش می‌کند.

در اثر دیگری از او با عنوان «پرستش چوب» (2021)، فیگوری لکه‌وار و قهوه‌ای‌رنگ از یک مادر به شکل مستقیم روی یک پنل چوبی خام نقاشی شده و از نظر بصری جلوه‌ای فریبنده دارد. این کار که بخشی از مجموعه‌ی «شیت مام» مدنی است، واکنشی است به فشارها، توقعات و ارزیابی‌های اجتماعی درباره‌ی مادر بودن. مدنی درباره‌ی شیوه‌ی گرافیکی قابل تشخیص و شفافش به مجله اُکولا توضیح داده: «علت این که به‌ سبک کمیک نقاشی می‌کنم این است که از تندی موضوع به‌قدری بکاهم که هم روی بوم خام‌تر و دلپذیرتر شود و هم برای بیننده. این همچنین رویکردی خرابکارانه در پرداخت به موضوعات دشوار در نقاشی است.»

کار برجسته‌ی دیگر او با عنوان «بیبیوکراسی 1» (2021)، تجسمی تازه از حمله به کنگره‌ی ایالات متحده در ژانویه 2021 است. مردانی زامبی‌وار در حال خزیدن و بالا رفتن از نیمکت‌های نمادین قهوه‌ای رنگ و فرش آبی تالار سنا هستند.

سرپیچی سیاسی و افزایش آگاهی، مؤلفه‌های بسیار مهمی برای مدنی هستند. او اخیراً درباره‌ی وضعیتش به‌عنوان یک مهاجر به فایننشال تایمز توضیح داده: «[هنرمندان مهاجر] شهامت این را ندارند که آگاهی خودشان را زیر سؤال ببرند؛ چرا که اول مجبورند گذشته‌شان را توضیح دهند و کارشان به‌طور پیش‌فرض محافظه‌کارانه می‌شود.»

یکی از نقاشی‌های اولیه‌ی او با عنوان «چهره‌سازی» (2008) در نمایشگاه «ایران حماسی» موزه‌ی ویکتوریا و آلبرت، که 5000 سال فرهنگ ایرانی را کاوش می‌کند، به نمایش درآمده است. این اثر فیگور مردی را نشان می‌دهد که در فضای تخته‌سیاه کلاس مشغول موعظه کردن است. این مثالی است از توجه این هنرمند به نحوه‌ی شکل‌گیری تاریخ، در شکل مادی یا مفهومی‌اش، که در کارهایی از نمایشگاه «رد گچ» نظیر «تخته‌سیاه»، «سلام» و «کپی کامل 2» نمود یافته است.

نقاشی‌های مدنی در موزه‌ها نیز طرفدار دارد و آثار او در مجموعه‌های معتبر و برجسته‌ای چون موزه‌ی هنر مدرن نیویورک، موزه استِدِلِک آمستردام، و تیت مدرن لندن نگهداری می‌شود. او سال گذشته برنده‌ی جایزه‌ی هنرمند معاصر جیمز دیک از موزه‌ی هنر آمریکایی اسمیتسنین شد و موزه‌ی گوگنهایم نیویورک یک نقاشی از مجموعه‌ی «شیت مام» را خریداری کرد.

پیش از این نمایش‌های انفرادی بزرگی از کارهای مدنی برپا شده که از نمونه‌های اخیر آن می‌توان نمایش‌ در موزه‌ی استارت شانگهای (2020)، موزه‌ی هنر موری در توکیو، گالری وینا سسِشِن در وین، و گالری پارتیکوس در فرانکفورت را نام برد که هرسه در سال 2019 برگزار شدند. همچنین قرار است در سال 2022 مروری جامع از آثار دوره‌ی میانی کار مدنی در نمایشگاهی در موزه‌ی هنر معاصر لس آنجلس برپا شود.

منبع تصاویر: «www.ocula.com»