گزارشی از گالری‌گردی ۲۶ فروردین ۱۴۰۱

در تاریخ 25 و 26 فروردین 1401 نمایش‌های متعددی در گالری‌های تهران افتتاح شد. در طول گالری‌گردی این هفته به چهار نمایش برگزارشده در گالری‌های ایرانشهر، پروژه‌های 009821، نیان، هور سر زدم. اکثر نمایش‌های جدید افتتاح‌شده‌ در گالری‌های مرکز شهر قرار گرفته‌ است.

گالری‌گردی را با نمایش کوروش ادیم با عنوان «آهستگی» با نمایش‌گردانی سعید مزینانی در پروژه‌های 009821 شروع کردم. نکته‌ای که بیش از هرچیز در عکس‌های این نمایش به چشم می‌خورد، عدم‌وضوح آثار است. خراش روی عکس‌ها، سوراخ و حتی سیاه بودن‌شان، همه دست‌به‌دست‌هم داده تا با عکس‌هایی ناواضح روبه‌رو شویم. هنرمند از تکنیک‌هایی چون انتقال تصویر بر کاغذ و چاپ لیزری بر کاغذ سیاه استفاده کرده تا چنین تصاویری خلق کند.

در دو سالن پایین و بالای گالری، کتاب‌هایی از هنرمند وجود دارد که در آن‌ها عکس و نوشته در کنار یکدیگر به کار گرفته شده‌ است. تمامی مواردی که منجر به عدم‌وضوح تصاویر در آثارِ دیگر این نمایش شده، در این کتاب‌ها که هرکدام عناوین خاص خود را دارند، نیز به کار رفته است. حتی در بعضی از موارد، متون هم‌نشین‌شده با عکس‌ها هم به‌درستی خوانده نمی‌شود یا بخش‌هایی از آن‌ها پاک یا حذف شده است. جمله‌ی تکرارشونده در اکثر این کتاب‌ها، مقصود هنرمند را برای من روشن‌تر کرد:

«ندیدن «چیز»ها همیشه به معنی دیدن «چیز»ی نیست. به تعبیر دیگر دیدن «چیز»ها همان ندیدن «چیزی»ی است که اتفاقاً دست‌آورد اصلی هنرمند عکاس است.»

این نمایش از تاریخ 26 فروردین تا 6 اردیبهشت برقرار است.

به‌سمت گالری نیان، جایی که در آن نمایش گروهی با عنوان «صورت» برپا بود، رفتم. صورت‌های موجود در نقاشی‌های این نمایش، سراسر سالن‌های پایین و بالای گالری را به‌خود اختصاص داده است. المیرا لکی، امیرحسین عالی، علی پیروز، محسن الوردیلی، فرید عابدین‌زاده، سیدمصطفی سیدشجاع، محمدرضا خلیلی، گلشن یکتائیان، عباس بابایی و حسن ایازی از هنرمندان حاضر در این نمایش هستند.

هنرمندان این نمایش گروهی در آثار خود پرتره‌هایی خلق کرده‌اند که در پس هر چهره امکان تخیل شخصیت آن‌ها وجود دارد؛ در واقع طبق متن کوتاه بیانیه، صورت، راهی‌ست به سیرت هر فرد. آثار این نمایش از تاریخ 26 فروردین تا 19 اردیبهشت قابل بازدید است.

گالری ایرانشهر، مقصد بعدی من، این روزها میزبان آثار شهروز صدر است. این نمایش از تاریخ 26 فروردین تا 13 اردیبهشت برقرار است. آثار این نمایش ابعاد بسیار بزرگی دارند؛ عبور از پرده‌های ورودی گالری، فضای کم‌نور آن و موسیقی ملایمی که در فضا پخش می‌شود، آثار را به‌شدت تأثیرگذار کرده‌ است. اتفاقاتی که در نقاشی‌ها در حال رخ دادن است، شاید دور از واقعیت باشد؛ اما مخاطب به‌راحتی با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند. با وجود بزرگی ابعاد آثار، در اکثر آن‌ها تنها یک عنصر یا عناصر بسیار کمی به کار رفته که تمام سطح بوم را از آنِ خود کرده است. هم‌چنین حضور فیگورهای برهنه در این آثار، جذابیت بصری دیگری به آن‌ها افزوده و قرارگیری‌شان در دسته‌ی نقاشی‌های فیگوراتیو را امکان‌پذیر کرده است.

در آخرین قسمت از گالری‌گردی این هفته به گالری هور رفتم. گالری هور با ارائه‌ی آثار مهدی حسینی از تاریخ 26 فروردین تا 16 اردیبهشت میزبان مخاطبان است.

پس از گذر از پله‌های گالری، رسیدن به طبقه‌ی پایین و ورود به سالن اصلی، با نقاشی‌هایی روبه‌رو می‌شویم که رنگ غالب به‌کاررفته آن‌ها، نوعی آبی لطیف و چشم‌نواز است. محتوای اکثر این آثار، چشم‌اندازهایی از بیرون یک ساختمان است. هم‌چنین حضور عناصری مانند دمپایی، سطل، تی، ماسک و... در دیگر آثار این نمایش، می‌تواند اصطلاح «زندگی روزمره» را درباره‌ی این مجموعه به ذهن متبادر کند.