مروری بر نمایش «اپیزود 09» در گالری محسن

03 ارديبهشت 1401

03 ارديبهشت 1401 بررسی

نویسنده : پگاه رجامند

زمان خواندن : ۵ دقیقه

«اپیزود» عنوان نمایشی گروهی ا‌ست که هر سال در دو نوبت در گالری محسن برگزار می‌شود و از سال 1395 تاکنون به فعالیت خود ادامه داده است. هدف از برگزاری این سلسله نمایش‌ها، که دوره‌ی نهم آن از 15 تا 24 بهمن‌ماه 1400 در طبقه‌ی منفی‌یک گالری محسن برگزار شد، فراهم آوردن بستری مناسب به منظور نمایش آثار هنرمندان جوان و کمتردیده‌شده است تا بدون در نظر گرفتن مضمون یا ایده‌ای مشترک، فرصتی را در جهت برقراری ارتباط آن‌ها با مخاطبان، دانشجویان، نمایش‌گردانان و مجموعه‌داران به وجود آورد.

هنرمندان در این مجموعه نمایش‌ها بنابر مشورت و نظر کارشناسی اساتید، نمایش‌گردانان و پژوهشگران حوزه‌ی هنرهای تجسمی انتخاب می‌شوند و آثار هنرمندان بااستعدادی که کمتر مجال دیده شدن یافته‌اند، به نمایش درمی‌آید. اما جمع هنرمندان منتخب لزوماً از میان جوانان بی‌تجربه یا فاقد فعالیت نمایشگاهی تشکیل نشده‌ است و دست‌اندرکاران نمایش‌های «اپیزود»، بنابر کیفیت آثار ِهنرمندان جوان، موقعیت بهتری را برای به نمایش درآوردن و بیش‌تر دیده شدن آثار آن‌ها فراهم می‌کنند.

بدین‌جهت مجموعه نمایش‌های اپیزود را می‌توان مرحله‌ای میانی در فرآیند ارائه‌ی آثار تا ادامه‌ یافتن فعالیت هنری آن دسته از هنرمندان دانست که آثارشان به‌واسطه‌ی انتخاب نمایش‌گردانان و مشاوران در گالری محسن ارائه می‌شود تا مسیر حرفه‌ای در جهت معرفی آن‌ها به مخاطبان آثار هنری و خریداران هموار شود.

هنرمندان نهمین دوره‌ی «اپیزود» نیز از این ویژگی‌ها مستثنی نبوده‌اند. بنابر بیانیه‌ی این نمایش، آثار به‌نمایش‌درآمده در «اپیزود شماره‌ی ۰۹» با بهره‌گیری از رویکردها و تکنیک‌های گوناگون و برخورد با رویدادها، مفهوم طبیعت و زیستگاه را به ذهن متبادر کرده و علاوه‌ بر پرداختن به نمایش طبیعت، منظره‌پردازی و توجه به آن، در بازنمایی تجربه‌ی شخصی هنرمندان، تلاش در انتقال احساسات هنرمند به بیننده و بیان دغدغه‌های نسل جوان نیز دارای اشتراکاتی هستند.

سحر جعفری، سحر خیطان، تارا شعیب، نویسا صیادیان، نیما صیادیان، مهسا عرب‌زاده، هانیه فرهادی‌نیک، مینا قهرمانی‌قدر و ستاره نژادی، در این «اپیزود» با به تصویر کشیدن مناظری با رویکرد احساس‌گرا و پرهیز از برخوردی واقع‌گرایانه، همراه با به‌کارگیری رسانه‌هایی چون طراحی و نقاشی و کارماده‌های متنوعی چون خودکار، رنگ‌روغن و اکریلیک روی کاغذ و بوم، به خلق تصویر پرداخته‌اند. هنرمندان اپیزود ۰۹ با نمایاندن منظره‌ای گاه خیال‌انگیز، چیره و متروک، به بهانه‌ی پرداختن به طبیعت، اهداف مختلفی را جست‌وجو می‌کنند.

آثار این هنرمندان فقط به منظور نمایش زیبایی و تجلیل آن یا نقش بستن مشاهدات عینی نقاش و گزارشی از محل یا زیستگاهی خاص خلق نشده‌اند بکه معانی و احساساتی چون تنهایی، غم، ترس، شادی، آسایش و گاه امید را در ذهن بیننده تداعی می‌کنند. می‌توان گفت هنرمندان این مجموعه فارغ از سبک و سیاق گسترده‌ی آثار در جهت ساختن تصاویری از طبیعت، حال‌وهوای درونی خود را با به‌کارگیری امکانات تصویر، از جمله رنگ و قرارگیری عناصر بصری به‌شکل انسان، حیوان، اشیاء و موجودات در کادر، به بیننده منتقل می‌کنند.

در نگاه کلی آثار ارائه‌شده در «اپیزود ۰۹» را نمی‌توان وفادار به واقعیت دانست. گرچه فرآیند خلق این آثار ترکیبی از مشاهدات عینی و ذهنی را در بر می‌گیرد، در اغلب آن‌ها مناظری خیالی با تأکیدات گاه اغراق‌آمیز، بر برخی ویژگی‌های طبیعت، مکان یا زیستگاهی خاص اشاره دارند. هنرمندان «اپیزود ۰۹» به‌وسیله‌ی مخدوش کردن تصویر، استفاده از رنگ‌های خالص چون قرمز و سبز، تأکید و تکرار انسان در جهت نمایاندن اعمال و حضور او، یا حذف او از طبیعت‌های شهری در راستای هرچه متروک یا بکر نشان دادن یک زیستگاه، با تلاش برای انتقال تصویر ذهنی خود از طبیعت به مخاطبان، جنبه‌هایی از ویژگی‌های مناظر طبیعی و شهری را میان محسوسات و معقولات جست‌وجو می‌کنند.

بنابر ویژگی‌های یادشده در این آثار، بازنمایی مفهوم زیستگاه به معنی محیط طبیعی که یک گونه‌ی مشخص از حیوان، گیاه یا هر جاندار دیگری مانند انسان در آن‌ زندگی می‌کند، با استفاده از خصوصیات بصری به‌کاررفته در آن‌ها، علاوه بر آشکارگی ویژگی‌های جهانی فراواقعی و خیالی، با ایجاد تنوع در زاویه‌ی‌دید، مفهوم مکان و زمان را نیز در نمایش چشم‌اندازهای طبیعی دچار تغییر کرده است تا روایتی تازه از مفهوم زیستگاه ارائه دهد.