نمایش آثار آنیش کاپور در گالری لیسون لندن

آنیش کاپور (Anish Kapoor) از ۱۱ دسامبر ۲۰۲۴ تا ۱۱ ژانویه ۲۰۲۵، نمایشی ویژه از شش مجسمه‌ی آینه‌ای مقعر را در گالری لیسون (Lisson Gallery)، لندن ارائه می‌دهد. این آثار که در طیف‌های بنفش تیره رنگ‌آمیزی شده‌اند، هنگامی که در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، فضایی پویا و متعالی می‌آفرینند که تماشاگر را در خود غرق می‌کند. از آن‌جا که کاپور همواره به پدیدارشناسی فضا علاقه‌مند بوده، در آثارش به‌طور مداوم از سطح آینه‌ای برای بازی با انعکاس و تحریف استفاده کرده‌ است. این امر، تماشاگر را وادار می‌کند تا رابطه‌ی خود را با ثبات «خود» آینه‌ای‌اش در جهان پیرامون، دوباره ارزیابی کند. در طول دهه‌ها، این آثار آینه‌ای ـ‌همان‌طور که در مجموعه‌ی جدیدی از مجسمه‌های مقعر نیمه‌بازتابی دیده می‌شود‌‌ـ به‌طور فزاینده‌ای جنبه‌های نقاشانه به خود گرفته‌ و سفر هنرمند را با کاوش در امکانات نقاشی از طریق رسانه‌های گوناگون تجلی بخشیده‌اند. این مجموعه‌آثار ازجمله «گیلاس وحشی» (Wild Cherry)، «ماژنتا و برپل» (Magenta and Burple (2023))، «از شفاف به بنفش» (Clear to Purple (2024))، «بنفش تیره به بنفش روشن» (Dark Purple to Light Purple (2024)) به‌طور تدریجی در طیف‌های بنفش تیره محو می‌شوند و نوسانی شعری از رنگ می‌آفرینند که ساختار شکلی شیء و بازتاب آن را برجسته‌تر یا تحریف می‌کند. ویژگی روحانی و مغناطیسی این رنگ از جایگاه آن به‌عنوان نقطه‌ای بر افق سرچشمه می‌گیرد؛ رنگی که میان دو رنگ متضاد آبی (منبع سیاهی، ژرفا و آسمان بی‌پایان) و قرمز (سایه‌ای ابتدایی از درون، انسانی و زمینی) قرار گرفته است. درحالی‌که بخش عمده‌ای از آثار کاپور با مواجهه‌ای نیرومند میان این دو رنگ شناخته می‌شود، اکنون هنرمند به کاوش در نقطه‌ی تلاقی متعالی این طیف پرداخته است؛ نقطه‌ای که با احساسی از فراجهان، جادویی و روحانی همراه است؛ چیزی که همواره اندکی دور از دسترس به نظر می‌رسد.

کاپور از دهه‌ی ۱۹۸۰ تاکنون، با رویکردی متعهدانه و تجربه‌گرا، در تلاش بوده است تا ابعاد فضا را به شیوه‌هایی نوآورانه کاوش و دگرگون کند. این جست‌وجو در قالب‌های گوناگونی تجلی یافته است؛ از مجسمه‌های عمومی عظیم و بلندپروازانه‌ای که حس شگفتی و اعجاب را برمی‌انگیزند، تا مجموعه‌ای از نقاشی‌های شهودی و اثیری که به اعماق دنیای درونی ذهن و جسم ما نفوذ می‌کنند. سطوح مقعر بی‌عیب و آینه‌وار به طرزی زیرکانه درک انسان از واقعیت فیزیکی را دچار انحراف می‌کنند. چراکه با بازتاب نور، تصویر نقاشی‌شده را از سطح تخت و سنتی دیوار به بیرون می‌کشانند و آن را به‌صورت متمرکز چند متر جلوتر از آینه در فضا می‌آفرینند، به‌گونه‌ای که بیننده را در دل چشم‌اندازی سه‌بعدی و نقاشی‌شده از رنگ‌ها غوطه‌ور می‌سازند.
«آنچه برای من در خصوص یک سطح صیقلی جالب است این است که هنگامی که به حد کمال و بی‌نقصی می‌رسد، عملا دیگر از نظر فیزیکی وجود ندارد؛ به‌گونه‌ای معلق می‌شود و به نوعی دیگر رفتار می‌کند، به‌ویژه در سطوح مقعر... آن‌چه در مورد سطوح مقعر رخ می‌دهد، از نظر من، کاملا افسون‌کننده است. آن‌ها دیگر جنبه فیزیکی خود را از دست می‌دهند و این ـ‌از دست دادن جنبه‌ی فیزیکی‌ـ همان چیزی است که من به دنبالش هستم.» منتشر شده در «پست، پرزنت، فیوچر» (Past, Present, Future)، مؤسسه‌ی هنرهای معاصر، بوستون، ۲۰۰۸

این نمایش هم‌زمان با نخستین نمایش انفرادی کاپور در گالری لیسون (Lisson Gallery) شانگهای، تحت عنوان «نقاشی‌ها» (Drawings) برگزار می‌شود که تا ۲۵ ژانویه ۲۰۲۵ ادامه دارد. در این نمایش، مجموعه‌ای از نقاشی‌های گواش جدید روی کاغذ ارائه می‌شود که عمدتا بر خلأ تمرکز دارند ‌ـ‌که یکی از موتیف‌های اصلی آثار کاپور است‌ـ و بر تنش‌های میان جهان درونی و بیرونی، نور و تاریکی.

منبع:

• ocula.com

تصویر کاور و اسلایدر:

• ocula.com