نمایشی از آثار رینکو کاوائوچی در فوتوگرافیسکای برلین

«عکاسی به من کمک می‌کند که در این دنیا دوام بیاورم.» (رینکو کاوائوچی)

در جهان پرآشوب و درحال تغییر، جایی که شتاب زندگی گاه بی‌رحمانه به‌نظر می‌رسد، هنر حضور محض در لحظه بی‌شباهت به نوعی انقلاب خاموش نیست. در این حضور که بیش‌تر در روزمر‌گی‌های به‌ظاهر ساده پنهان است، قدرتی آرام و ژرف نهفته است؛ قدرتی که به نوعی مقاومت می‌انجامد و ما را در زمانی که جهان به‌سرعت در حرکت است، استوار و ریشه‌دار می‌سازد.

هنگامی که رینکو کاوئوچی در تابستان ۲۰۱۹ به ایسلند سفر کرد، حسی درونی او را به تأمل فرا ‌خواند. آرزوی کاوائوچی در روزهایی که محصور چشمه‌های آب‌گرم و یخچال‌های طبیعی بود، تحقق یافت:

• «وقتی به این منظره می‌نگریستم، حس کردم شبیه‌به جنینی در آغوش زمین فرو رفتم. در آن لحظه، پیوندی عمیق با این سیاره احساس می‌کردم که هرگز پیش از این آن را تجربه نکرده بودم.»

مجموعه‌ی «ام/ای» (M/E) ادای احترامی شاعرانه به «مادر زمین» (Mother Earth) است؛ عکس‌هایی از شگفتی‌های عظیم طبیعی که کاوائوچی در سفر خود به ایسلند در سال ۲۰۱۹ ثبت کرد. او قصد داشت بار دیگر به این سرزمین بازگردد تا مجموعه‌اش را تکمیل کند، اما با همه‌گیری کوویدـ۱۹ این اتفاق عملی نشد.

برای تجلیل از خلق این تصاویر رؤیاگون و شاعرانه، فوتوگرافیسکای برلین (Fotografiska Berlin) نمایشی به‌نام «ستاره‌ای درخشان از دوردست، در دستانم سوسو می‌زند» را از تاریخ ۶ دسامبر ۲۰۲۴ تا ۲۰ آوریل ۲۰۲۵ ارائه می‌دهد.

کاوائوچی در این آثار، هم از دریچه‌ای میکروسکوپی به لحظات ظریف و نامحسوس زندگی روزمره نگریسته و هم از چشم‌اندازی ماکروسکوپی عظمت طبیعت را به‌ثبت رسانده است. این تلفیقی‌ست خلاقانه در تضادی چشم‌گیر میان صحنه‌های ساده و تکرارشونده‌ی زندگی در برابر شگفتی‌های سترگ و باشکوه طبیعت.

او می‌گوید:

«در دهه‌ی گذشته تغییرات بزرگی رخ داده است، از زلزله‌ی بزرگ شرق ژاپن گرفته تا همه‌گیری کوویدـ۱۹. من هم دگرگونی‌های عمده‌ای در زندگی‌ام تجربه کردم، هم‌چون ازدواج و داشتن فرزند. احساس می‌کردم درحال زیستن در میان امواج بزرگ هستم. زمان به‌سرعت می‌گذشت، اما در دوران همه‌گیری، به‌نظر می‌رسید که کندتر شده است. گاهی درحین کار در خانه، صدای جوی آب را می‌شنوم، از پنجره به آب جاری نگاه می‌کنم و احساس آرامش به من دست می‌دهد. گذراندن زمان طولانی در خانه، برای نخستین‌بار پس از سال‌ها، مرا به یاد دوران کودکی‌ام انداخت؛ ساعت‌های طولانی بعد از مدرسه و تعطیلات تابستانی بی‌پایان.»

نمایش «ستاره‌ای درخشان از دوردست، در دستانم سوسو می‌زند» به کاوش در مضامین ناپایداری انسان می‌پردازد و هم‌زمان پرسش‌هایی درباره‌ی آینده‌ی سیاره‌مان مطرح می‌کند: آیا زمین به گرم شدن خود ادامه خواهد داد و در نتیجه، یخچال‌هایی که او در ایسلند به‌ثبت رسانده است، کاملا ذوب خواهند شد؟ چگونه می‌توانیم در مدت‌زمانی که از آن برخورداریم، مکان زندگی‌مان را بهبود بخشیم؟

رینکو کاوائوچی در سال ۱۹۷۲ در شیگا، ژاپن به دنیا آمد. او هم‌اکنون در چیبا زندگی می‌کند و به فعالیت هنری خود ادامه می‌دهد. کاوائوچی در سال ۲۰۰۱ به‌شکلی چشم‌گیر وارد صحنه‌ی بین‌المللی شد؛ با دریافت جایزه‌ی کیمورا‌ ایهِی (Kimura Ihei)، ‌که مهم‌ترین نشان افتخار ژاپن برای استعدادهای نوظهور است‌ و بعد از آن  با انتشار کتاب‌های Utatane (چرت نیم‌روز)، Hanabi (آتش‌بازی) و Hanako (گل‌دختر).

پس از این سه‌گانه، او ۲۷ کتاب دیگر منتشر کرد. کاوائوچی در سال ۲۰۰۹ به دریافت جایزه‌‌ی سالانه‌ی اینفینیتی (Infinity Award) از مرکز بین‌المللی عکاسی نیویورک نائل آمد.

منبع:

• rinkokawauchi.com

تصویر کاور و اسلایدر:

• www.visitberlin.de