«عکس­‌های درپیش» با دوربین پولاروید عکاسی شده‌اند، یعنی فرایند بازنمایی به‌طور مستقیم و از دید لنز دوربین انجام شده؛ اما این‌بار عامل یعنی عکاس میدان دید دوربین را سد کرده و جلوی بازنمایی را گرفته‌است. اراده‌ی سوژه سد راه بازنمایی شده است و این مکانیسمِ ماشینی را با تصمیم خود دچار اختلال کرده است. بنابراین نه از عکس به‌عنوان ابژه‌ی بازنمایی چیزی مانده و نه از جهان به‌عنوان موضوع آن. چیزی برای دیدن نیست و تصمیم و قضاوت و تجسم بر عهده‌ی ذهن دریافتگر است تا به پرسش‌های خود در باب چیستی و چرایی این آثار پاسخ دهد. تنها سرنخ عناوینی است که در حاشیه‌ی پایینی هر عکس آمده که به تاویل ما جهت می‌دهد.