مجموعه‌ی "هفت خواهر و یک برادر" افسانه ی فرزندان پادشاهی است که از ظلم نامادری و دلشکستگی همراه با تنها برادر خود به بیابان پناه می برند و به درخت گلی پرآوازه و سخنگو تبدیل می شوند که همه برای دیدن و چیدنش دل به بیابان می زنند. اما هیچکس موفق به چیدن گل نمی شود حتی خود پادشاه پدر. در نهایت یکی از گلها به دست جوانی عاشق برای معشوق خود چیده می شود. آهویی نیز به عنوان شاهد در زیر درخت حضور دارد. داستانی که به گفته نقاش در کودکی از دوست پدرش شنیده است. شخصیت های نقاشی های او چهره هایی یکسان دارند و از طریق نقش آنها در داستان تشخیص داده می شوند. این شخصیت پردازی در مجموعه ی "براق ها"(معراج) به اوج خود میرسد. او با خالی گذاشتن چهره پیامبر و استفاده از سفیدی کاغذ نورانی ترین و واقعی ترین شکل از یک شخصیت الهی را رسم می کند که سوار بر براق به نوعی مخاطب را در وضعیت روز حساب قرار می دهد. ذبیح الله محمدی تا کنون دو نمایشگاه انفرادی در خانه هنرمندان ایران برگزار کرده است و همچنین او در نمایشگاه های گروهی در هلند، پرتغال،فرانسه و دبی شرکت کرده است.