28 مرداد تا 14 شهريور 1401
بیانیه نمایش :
جایی شنیدم كه شكارچی بودن نوعی سبک زندگیست كه در آن فرد شكارچی همه چیز و همه کس را فقط یکی از این دو میبیند: شكار يا شكارچی. شكار برایش خواستی و در پی به دست آوردنش است. از شكارچی میترسد و برایش منشاء تهدید است. من در این مجموعه با عنوان «شکارگاه» مشغول به پرسه زدن در میان تضادها و تناقضات زندگی بودهام. دنیایی که دربردارنده خشونت و لطافت، زیبایی و زشتی و آشفتگی و آرامش است. با رجوع به تجربهام از ناپایداری هر آنچه وجود دارد، با نگاه به تصویر گنگ گذشته و پیش رو داشتن آیندهای مبهم و تاثیر جبر جغرافیا بر زندگی، انسان را در فاصله تولد و مرگ در مقام هم شكارچی و هم شكار میبینم.///
در آثاری از این مجموعه به گلدان گل به عنوان یکی از آبژههای متعدد در روایتهایم پرداختهام. برخورد من با گلدان به مثال یک انسان بوده تا به آن هویتی آکنده از خشونت و لطافت ببخشم. كل نشانه تولد و بیداری و تجدید حیات است . گلها آن قدر مقاوم هستند كه هر كجا برویند و آن قدر ضعیف که تحمل كوچکترين ناسازگاری شرایط را نداشته باشند و گلدان، محلی شناخته شده برای گل آسیب دیده از چیده شدن و مدتی زندگی دوباره در کنار انسان است. گلدان های منقوش آرام و صیقل خورده هستند اما محیط خود را دگرگون میکنند.
مطالعه بیشتر : «شکارگاه»؛ مروری بر نمایش آثار مهسا طهرانی در گالری باوان
در این نمایشگاه
مهسا طهرانی
مهسا طهرانی
مهسا طهرانی
مهسا طهرانی
مهسا طهرانی
مهسا طهرانی