گالری اُ‌ سومين نمایش انفرادی پگاه رجامند (م. ۱۳۶۷ ارومیه) را با عنوان «جَشن سُکون» برگزار می‌کند. ‌ آنچه در آثار پیشرو دیده می‌شود، تحققِ ذهنیتی‌ست که خود را نه از آنِ طبیعت، بلکه در تقابل با آن می‌فهمد و با انتخاب و توسعه‌ی ابزارهایش، نیات خود در رویایی با طبیعت را به تصور می‌کشد.‌ همانگونه که آتش زدن نشان از میل به سوزاندن و ساختن اره نشان از نیاز به بریدن در ذهنِ ماست، ابزارها نیز می‌توانند متقابلا این امیال را در ذهن ما پرورش دهند و تدریجا کنش‌های مارا تبدیل به مفاهیم و کلماتی کنند که به وسیله‌ی آن‌ها به طبیعت فکر می‌کنیم و ناخودآگاه به قصد چیرگی بر طبیعت در مواجهه با آن به دستِ ابزارهایمان کنترل می‌شویم. از این رو، آثار پگاه رجامند همچون آثار پیشین او، دارای تذکری‌ست پیشگویانه درباره‌ی نقطه‌ی خودویرانیِ ذهنیتی که در برابرِ جهان از تقابل و غلبه بهره می‌جوید و از آنِ طبیعت‌بودگیِ خود را انکار می‌کند؛ نه آنطور که انسانِ گذشته بدور از کشمکش، همراه با مراقبت در جهان حاضر می‌شد. در نهایت،‌به تصویرکشیدنِ توقف و ازحرکت بازایستادنِ ماشین‌آلات صنعتی تلاشی‌ست برای به حضور درآوردنِ درنگ در این ماشین‌ها که فرصتی همانند جشن فراهم می‌آورد.

مطالعه بیشتر:

نگاهی به نمایش «جشن سکون» از پگاه رجامند، نوشته‌ی ساله شریفی