اولین نقاش زنی که در «سالن پاریس» نقاشی‌ای با موضوع تاریخی نمایش داد

منبع: «ARTnews»

ماری گیمین بنوآ (Marie-Guillemine Benoist) اولین زنی بود که یک نقاشی با موضوع تاریخی را در سالن معتبر پاریس در سال 1791 به نمایش گذاشت؛ «خداحافظی پسوخه از خانواده‌اش» (Psyche Bidding Her Family Farewell): شاهکاری که قرن‌ها به نمایش درنیامده بود.

موزه‌‌ی هنرهای زیبای سانفرانسیسکو از مالکیت اثر بنوآ خبر داده است. این اثر تنها یکی از سه نقاشی این هنرمند است که در حال‌ِحاضر در مجموعه‌‌های ایالات متحده نگهداری می‌شود و برای اولین‌بار بعد از نمایشگاه 1791، از 24 مارس 2022 به نمایش درآمده است.

امیلی بینی (Emily Beeny)، نمایش‌گردان نقاشی‌های اروپایی، در بیانیه‌‌ای گفت:

«این نقاشی که بیش از 200 سال نزد نوادگانِ اولین صاحبش بود، به طرز باشکوهی حفظ شده است و به ما این امکان را می‌دهد که از توجه بدیع بنوآ به جزئیات نهایت لذت را ببریم. به اشک‌هایی که روی گونه‌ی ملکه می‌درخشد، موج درخشان موهای روان، اهتزاز و سنگینی پارچه‌های لباس او و درخشش مرواریدها در برابر تن توجه کنید».

«خداحافظی پسوخه از خانواده‌اش» با کمک اهداکنندگان موزه به مبلغ نامشخصی خریداری شد، اگرچه آخرین‌بار در سال 2020 در حراجی‌ای در فرانسه به قیمت 292,000 یورو (328,500 دلار) به فروش رسید. این اثر در سانفرانسیسکو در کنار آثار استادان بنوآ، ژاک لوئی داوید (Jacques Louis David) و الیزابت لوئیز ویژِ لو برَن (Élisabeth Louise Vigée Le Brun) -یکی از معدود اعضای زن آکادمی سلطنتی- به نمایش گذاشته خواهد شد.

این نقاشی که اثری نادر از اوایل دوره نئوکلاسیک است، فراق غم‌‌انگیز شاهدختِ اسطوره‌ یونانی، پسوخه را به تصویر می‌کشد. او که آماده می‌شود تا برای نجات پادشاهی پدرش برای یک دیو قربانی شود، در یک لباس مواج سفید و در برابر دیدگان سوگواران، مادرش را به آغوش می‌کشد. نور طلایی گوشه‌ای از آسمان ابری را روشن کرده است. اولین‌بار در سال 1791 درهای دوسالانه‌ی سالن پاریس به روی افراد غیرعضو باز شد. بنوآی 23 ساله با «خداحافظی پسوخه از خانواده‌اش»، که یکی از سه نقاشی تاریخیِ پذیرفته‌شده‌ی او در نمایشگاه بود، سروصدا به پا کرد.

این نقاشی که در سپیده‌دم انقلاب فرانسه خلق شده بود، به هنرمندان فرانسوی زن که توسط مؤسسات هنریِ تحت سلطه‌ی مردان دست‌ِکم گرفته می‌شدند، نوید امکان تحول ِشرایط را می‌‌داد. متأسفانه این وعده برای بنوآ محقق نشد. علی‌رغم محبوبیت او، زندگی حرفه‌ای بنوآ در سال 1793، زمانی که همسرش مورد غضبِ ژاکوبَن‌های حاکم قرار گرفت، تغییر کرد و این زوج از ترس دستگیری از پاریس فرار کردند. زمانی که به آن‌ها اجازه‌ی ورود مجدد به جامعه‌ی اروپایی داده شد، بنوآ که اکنون تنها نان‌آور خانواده بود، مجبور شد نقاشی‌های تاریخی اصلاح‌طلبانه‌ی خود را کنار بگذارد و به پرتره‌ بپردازد که طرفداران بیشتری داشت. جایگاه شوهر او در نهایت به ضرر جاه‌طلبی‌هایش شد. پس از سقوط ناپلئون بناپارت، همسرش دوباره به مقام بلندپایه‌ای در دولت بازگردانده شد و به بنوآ گفته شد که نقاشی برای زنی با این مرتبت مناسب نیست.