کور پور، هنرمند بریتانیایی‌ـ‌ایرانی، از ریشه‌های چندگانه و تاریخ‌های درهم‌تنیده سخن می‌گوید

این مصاحبه  در ۱۴ مارس ۲۰۲۲ در وب‌سایت «سامثینگ کیورِیتِد» (Something Curated) انتشار پیدا کرده است.

کور پور، هنرمند بریتانیایی‌ـ‌ایرانی ساکن لس‌آنجلس، با آثار هنری دقیقی که به ظرافتی خاص خلق می‌کند، سنت‌های مادی و زیباشناختی گوناگون را به هم پیوند می‌زند و از فرم‌ها و تکنیک‌های مختلف فرهنگ‌ها و دوره‌های زمانی متعددی بهره می‌برد. دیدگاه جهانی پور، که ترکیبی از تصاویر نمایشی، الگوهای انتزاعی و عناصر تزئینی است، به خلق آثار هنری جدید و هویتی ترکیبی می‌انجامد. این هنرمند توضیح می‌دهد: «وقتی کسی از من می‌پرسد خانه کجاست، پاسخ من چندلایه است و این تجربه‌ی داشتن هویت‌ها و حقیقت‌های متعدد، بخشی از هنر من می‌شود.»

از ۲۴ مارس تا ۳۰ آوریل ۲۰۲۲، گالری ۱۹۵۷ در لندن نخستین نمایش انفرادی پور را در کشور زادگاهش برگزار کرد. آثار جدیدی که در این رویداد به نمایش درآمدند، شامل چاپ‌های سیلک‌اسکرین بر اساس تصاویری از متون مصور شاهنامه‌ی فردوسی، شاعر بزرگ ایران، و مجموعه‌ای است که به اهمیت فرهنگی ببر می‌پردازد. برای آشنایی بیش‌تر با شیوه‌‌ی کار، وب‌سایت «سامثینگ کیورِیتِ»، گفت‌وگویی با این هنرمند ترتیب داده است.
س‌ ک: می‌توانید درباره پیشینه‌ی خود و این‌که چگونه برای نخستین‌بار به هنرآفرینی علاقه‌مند شدید، توضیحی بدهید؟
ک ‌پ: من دورگه‌ام. مادرم بریتانیایی بود و پدرم یک مهاجر ایرانی است. ما هم کریسمس را جشن می‌گرفتیم و هم نوروز ایرانی را. چای صبحانه‌ی انگلیسی می‌نوشیدیم. پدرم برای محافظت از ما دربرابر چشم‌زخم اسپند دود می‌کرد. من در سال ۲۰۰۵، یک سال پس از فوت مادرم، در سن ۱۷ سالگی به ایالات‌متحد مهاجرت کردم و در یک کالج محلی ثبت‌نام کردم، درحالی‌که برای ورود به مدرسه‌ی ضبط موسیقی درخواست داده بودم. یکی از اساتیدم مرا با هنر معاصر آشنا کرد و درنهایت به‌جای آن، به مدرسه‌ی هنر رفتم.

س ک: چه ایده‌‌ای پشت انتخاب آثار موجود در نمایش شما در گالری ۱۹۵۷ وجود داشت؟
ک پ: انتخاب آثار در گالری ۱۹۵۷ تا حد زیادی بازتاب‌دهنده‌ی چیدمانی بود که در استودیو‌ام در لس‌آنجلس دارم. استودیوی من پر از مجموعه‌های متنوعی از آثار است که در آن هم‌زمان به نقاشی، چاپ، ساخت مجسمه و آزمایش با موادی هم‌چون ادویه‌ها و بخور مشغولم. این نمایش اولین تجربه‌ی من در بریتانیا بود. ازاین‌رو خواستم مجموعه‌ای از آثارم را برای مخاطبان بریتانیایی به نمایش بگذارم. هم‌چنین بر این باورم که موضوعات این نمایش به تاریخ‌های پیوسته‌ی بریتانیا، اروپا و آسیا ارتباط داشتند.
س ک: آیا می‌توانید از کاوش خود درمورد ببر به‌عنوان نماد تبادل فرهنگی، بیش‌تر توضیح دهید؟
ک پ: ببر یک تصویر نمادین است که در بسیاری از فرهنگ‌های آسیایی حضور دارد. در هنر ایرانی تصاویری از ببر وجود دارد که تحت‌تأثیر نقاشی‌های چینی قرار گرفته‌اند. هم‌چنین در شرق آسیا، تصاویری از ببرها به‌طور مشترک در کشورهایی چون چین، کره و ژاپن به‌تصویر کشیده شده است. هنرمندان از عناصر سبک‌های فرهنگ‌های مختلف بهره برده‌اند و تصاویری ترکیبی و نوین خلق کرده‌اند، به‌گونه‌ای که امروزه موزه‌داران در پیگیری ریشه‌های آثار نقاشی دچار چالش می‌شوند. من به این تاریخ‌ها علاقه‌مندم و خواهان به چالش کشیدن مفهوم هویت یا ریشه‌ی واحد هستم.
س ک: رویکرد خود را در استفاده از رنگ چگونه توصیف می‌کنید؟
ک پ: من به این موضوع علاقه‌مندم که چگونه پالت‌های رنگی، مشابه تصاویری که در آثارم به‌کار می‌برم، می‌توانند به یک فرهنگ خاص یا تاریخ فرهنگی اشاره کنند. به یاد دارم که خوانده بودم اروپایی‌ها به مناطقی مانند بنگال می‌رفتند و از بافندگان می‌خواستند پالت‌های رنگی ملایم‌تری به‌کار ببرند تا با سلیقه اروپایی‌ها هماهنگ شود. بنابراین، من غالبا پالت‌های رنگی یک منطقه را با تصاویری از منطقه‌ای دیگر ترکیب می‌کنم که موجب ایجاد احساساتی برآشفته و ناآشنا می‌شوند.
س ک: چه چیزی شما را به بوم‌هایی با اشکال غیرمتعارف که روی آن‌ها کار می‌کنید، جذب می‌کند؟

ک پ: در سال ۲۰۱۵، پروژه‌ای را آغاز کردم که در آن کاتالوگ نمایشگاه «اختراع انتزاع ۱۹۱۰-۱۹۲۵» (Inventing Abstraction 1910-1925) موزه‌ی هنر مدرن (MoMA) را ویرایش نمودم. من مقالات کاتالوگ را حاشیه‌نویسی کردم و نمونه‌هایی از آثار هنری را بریده و چسباندم که به مراتب پیش از آثاری بودند که موزه‌ی هنرهای مدرن (MoMA) آن‌ها را به‌عنوان آغازگرهای انتزاع معرفی کرده بود. در یکی از صفحات، نقاشی‌های مینیاتور ایرانی را با آثار هنرمندانی چون فرانک استلا (Frank Stella) ترکیب کردم و ارتباط‌ آشکاری میان هنر مدرن غرب و هنر سایر نقاط جهان نمایان ساختم. نقاشی‌های من بر بوم‌های با اشکال خاص، که با استفاده از سیلک‌اسکرین صفحات شاهنامه (شاهکار ادبیات فارسی) ساخته شده و جعبه‌های متن از آن‌ها حذف شده، روش دیگری برای نشان دادن این پیوند است.
س ک: در حال‌حاضر چه می‌خوانید؟
من در حال خواندن کتاب «این سرزمین مال ماست: بیانیه‌ی یک مهاجر» (This Land Is Our Land: An Immigrant’s Manifesto) اثر سوکتو مهتا (Suketu Mehta) هستم. من جذب داستان‌های مهاجرت می‌شوم؛ خودم مهاجر هستم، خانواده‌ام مهاجر هستند و بسیاری از عزیزانم نیز مهاجرند. کتاب، آماری را ارائه می‌دهد که براساس آن، اگر کشوری تنها از مهاجران تشکیل می‌شد، از نظر جمعیت چهارمین کشور بزرگ جهان می‌بود و این رقم همچنان در حال افزایش است. تجربه‌ی مهاجرت پیوندی مشترک میان افراد از فرهنگ‌های مختلف ایجاد می‌کند، زیرا اغلب آن‌ها خود را در شرایطی مشابه می‌یابند. این نقاط ارتباط میان‌فرهنگی از قدرت زیادی برخوردارند.
    

منبع:

• somethingcurated.com

تصویر کاور و اسلایدر:

• galeriemagazine.com