بهنام صدیقی
بهنام صدیقی هنرمندی است که در عکسهای مستند خود، تأثیر مسائل اجتماعی بر محیطهای شهری و پدیدهها را نمایش میدهد. ... همه را بخوانید
-
1358
متولد ساری، ایران
-
1381
برندهی مقام اول، قاصدکهای سوخته، تهران
-
1381
برندهی جایزهی نخست، رقابتهای عکاسی شهر ما، تهران
-
1383
نمایشگاه انفرادی، «زندگی در بم»، خانهی هنرمندان ایران، تهران
-
1386
برندهی جایزهی نخست، رقابتهای محیطی، تهران
-
1388
نمایشگاه انفرادی، «اکباتان، غرب تهران»، گالری آریا، تهران
-
1389
نمایشگاه انفرادی، «اکباتان، غرب تهران»، گالری حوزهی هنری، شیراز
-
1389
نمایشگاه گروهی، گالری محسن، تهران
-
1392
نمایشگاه انفرادی، «تعطیلات»، گالری راه ابریشم، تهران
-
1392
نمایشگاه گروهی، فینالیستهای مجیک آو پرشیا، کالج سلطنتی هنر، لندن
-
1393
آرت فر، فوتو پاریس، گالری راه ابریشم، پاریس
-
1393
نمایشگاه انفرادی، «یادآوری»، گالری شو روم، لندن
-
1393
اقامت هنری، بنیاد دلفینا، لندن
-
1394
اقامت هنری، ایالت سالزبورگ در کونستلرهاوس، سالزبورگ
-
1394
نمایشگاه گروهی، «معاملهی ناآشکار»، گالری ماین، دبی
-
1395
آرت فر، «همهی گذرنامههای دیگر»، فضای هنری پریجکت، آرت فر آتن، یونان
-
1398
نمایشگاه گروهی، «چند روزی در میان»، مرکز نبشی، تهران
-
1399
نمایشگاه گروهی، «نقشه برداری شهری: فضای عمومی از طریق لنزهای معاصر»، اِس.موکا، اسکاتزدِیل
-
1358
متولد ساری، ایران
-
1393
آرت فر، فوتو پاریس، گالری راه ابریشم، پاریس
-
1399
نمایشگاه گروهی، «نقشه برداری شهری: فضای عمومی از طریق لنزهای معاصر»، اِس.موکا، اسکاتزدِیل
قیمت برآورد و فروش آثار هنری در حراجها نشانگر ارزش قطعی و بهروز آثار هنرمند نیستند
بهنام صدیقی (متولد 1358) هنرمندی است که در عکسهای مستند خود، تأثیر مسائل اجتماعی بر محیطهای شهری و پدیدهها را نمایش میدهد. صدیقی معمولاً برای خود موضوع و پروژه طراحی میکند و مجموعهعکسهایش را به روش عکاسی آنالوگ و با قطع متوسط خلق میکند. سوژههایی که او برای خلق مجموعهعکسهایش انتخاب میکند، مربوط به زندگی روزمره و دغدغههای انسان معاصر ایرانی با نگاهی مستندگونه است.
صدیقی عکاسی حرفهای را از سال 1376 آغاز کرد. او در سالهای 82- 87 به عنوان عکاس مطبوعاتی با نشریاتی چون جامجم، فرهنگ و پژوهش، آژانس عکس سوره و روزنامهی آینده نو همکاری کرد. میتوان از همان سالهای ابتدایی کارش، دغدغهمندی و نگاه ویژهای که نسبت به محیط زندگی انسان معاصر دارد را دنبال کرد.
صدیقی در سال 1383 مجموعهعکس رنگی «زندگی در بم» را که از بقایای خانههای ویرانشدهی زلزلهی بم ثبت کرده بود، در خانهی هنرمندان ایران به نمایش گذاشت. این عکسها آثار بهجامانده از زندگی ناتمام و ویرانشده را بهدور از احساسات غلوشده به تصویر میکشید. صدیقی این پروژه را در دوران دانشجویی خود انجام داد و این اولین مجموعهعکس جدی صدیقی به شمار میآید.
بهنام صدیقی فارغالتحصیل رشتهی عکاسی دانشگاه تهران است. او در طول دوران تحصیل مجموعهای شامل 24 قطعهعکس رنگی به نام «حال همهی ما خوب است» را پس از پایان سال تحصیلی و آغاز تابستان از خوابگاه دانشجویی ثبت کرد که حالا خالی از آدمها بود.
در دوران تحصیل در دانشگاه پروژهی عکاسی «اکباتان، غرب تهران» را آغاز کرد و آن را به عنوان پروژهی پایانی دانشگاه ارائه داد. این مجموعه عکس برای اولینبار در گالری آریا به نمایش گذاشته شد و در سال 1388 در کتابی با عنوان اکباتان، غرب تهران (نشر ماهریز) منتشر شد.
در این عکسها جای انسان خالی است و صدیقی تنها نشانههای بهجا مانده از آدمها را نشان داده است. او با حذف تعمدی انسان از فضایی پرجمعیت، بر تنهایی و انزوای انسان تأکید میکند. خود او در اینباره گفته: «انسانهای چنین شهرهایی به ناچار در شکلی از زندگی محصورند که در آن ندیدن و نشنیدن دیگری، نه یک ویژگی که یک خواسته است. میل به خلوتهای دورکننده از دیگران و عدمتحمل شرایط حضور دیگری برای لمیدن در خود».
او در سال 1392 برندهی جایزهی سومین دورهی مجیک آو پرشیا (MOP CAP) شد. بهعنوان جایزه، رزیدنسی سه ماهه در بنیاد دلفینا لندن به او داده شد. همچنین نمایشگاهی از آثار هفت برگزیدهی نهایی این دوره در یکی از گالریهای کالج سلطنتی هنر لندن برپا شد. در سال 1393 هم نمایشگاه انفرادی به نام «یادآوری» در شوروم گالری لندن برگزار کرد و کتابی از عکسهای این پروژه با نام یادآوری توسط انتشارات موتوبوکز منتشر شد.
بهنام صدیقی از سال 1390 بر پروژهای به نام «روز آخر» تمرکز کرده که تا امروز هم ادامه دارد. در این مجموعهعکس ایدهی مهاجرت بهعنوان یکی از دغدغههایی که در سالهای اخیر در ایران فراگیر شده، مورد توجه او است. او در این مجموعهی مستند، عکسهایی از افرادی که قصد مهاجرت از ایران دارند را به همراه چمدانهایشان ثبت میکند و همین موضوع باعث شده عکس، ارتباطی رودررو با مخاطب برقرار کند.