شکوفه کریمی از آن دست نقاش هایی است که زیاد حرف نمی زند، اما وقتی به نقاشی می رسد با شکل ها جوانه می زند و با رنگها شکوفه می دهد، او اینگونه سخن می گوید جوری که « با هیچ زبان دیگری نمی تواند .» جنگل های او مخاطب را در خود فرو می برند و چشم اندازهایش بدون افقی مشخص به بی مکانهایی دور ختم می شوند، در این میان همه گونه عجایب و غرایب به ملاقات شما می آیند، قطعات گم و پیدایی از خود او که صورتک‌های مختلفی بر چهره دارد. او سعی نمی کند آن ها را پیدا کند آنها خودشان آنجا هستند، پرسه زنان در باغ عدن، منتظران هبوط

نمایشگاه‌گردان: مریم روشنفکر