نمایشگاه نقاشی

نقاشی مدرن در ایران با دگرگونی نگرش به سنت، تولدی دیگر آغاز کرد. سنت هم‌چون چارچوبی از پیش نهاده، خلاقیت فردی را بر نمی‌تافت. تولد سوژهٔ خودفرمان، مستلزم گذار از انگارهٔ کلیتِ سنت، تمرکززدایی از آن، نفی حاکمیت آن بر همهٔ جنبه‌های زیستِ هنری، و سرانجام درک سنت چونان گفتمان بود. درک سنت هم‌چون گفتمان، نه تنها شیوهٔ شکل‌گیری، بل سازه‌های درونی آن را در ستیز با یک‌دیگر آشکار می‌کند. از این دیدگاه، سنت هم شکل‌دهنده است و هم شکل‌پذیر؛ هم سازنده است و هم دربردارندهٔ نیروی ویران‌گر.