زندگی ها با خیال پردازی های شیرین شروع و با واقع بینی های تلخ برخلاف خیال پردازی ها به پایان می رسد.خوشبخت کسی است که خیالاتش به واقعیت تبدیل شود و خیال نباید محدود به دنیای فانی باشد. و بعضی از رنج ها نباید باعث ناامیدی شود. باید فلسفه رنج را بدانی، و بفهمی که چرا خدا در زندگی رنج قرار داده است؟ همان طورکه تحمل رنج ورزش لازمه قوی شدن بدن است. قوی شدن روح انسان و افزایش قدرت ما برای لذت بردن بیشتر هم بدون ورزش های روحی که طبیعتا با رنج همراهند ممکن نیست. البته این تصور اشتباه است که هرکس در رنج بیشتری زندگی کرد، به خدا مقرب تر است و هرکس دنبال آسودگی بود، دنیا طلب است ! اتفاقا آسوده تر زندگی کردن شاخص معنویت است. آرامش پایه همه خوشی ها و لذت هاست « اگر به خاطر یک لذت، آرامش خود را از دست بدهیم در واقع آن لذت را هم از دست داده ایم شکر گذشته را زنده میکند و امید آینده را » به اعتقاد من هنر همکاری میان خدا و هنرمند است و عطبه ای است از جانب حق، و هرچه نقش هنرمند در بازی رنگ ها ، هدفدارتر و مسئولیت پذیرتر باشد، آثاری متعالی تر پدید می آید که پیوند دهنده روح و جسم آدمی با خالقش می باشد.