شیوهی کارِ حبیب فرجآبادی را میتوان به عنوان مطالعهای مستمر در فرم، با استفاده از گسترهی وسیعی از رسانهها و تکنیکها، وصف کرد. رویکرد او ترکیبی از فرآیند و تکرار است. رو-یا-رو، مجموعهای ار نقاشیهای مربوط به سالهای 1396 و 1397، نمونهی بارزی از تجربههای اخیر حبیب فرجآبادی در استفاده از تکنیکهای شخصی او، شامل منوپرینت، طراحی و استفاده از تکنیکهای متنوع نقاشی، است -ترکیبی که او با تداومی مثالزدنی در کار خود به آن رسیده است. عنوان رویارو از جهت نوع استفادهی حبیب از تکنیکهاست؛ چنان که مثلا در منوپرینت، ترکیب از سطحی به سطح دیگر منتقل میشود. این عنوان به شیوهی ارائهی آثار در نمایشگاه و چیدمان آنها نیز اشاره دارد. کار بر مجموعهی اخیر از سال 1395 با خطوط ساده و ظریفی آغاز شد که اکنون نیز دز آثار کوچکتر نمایشگاه دیده میشود. این خطوط به تدریج تبدیل به بدنهها و فرمهایی بزرگتر شدند که بسیاری از نقاشیها حضور دارند.