نقاشی‌های اکبر میخک، معرفِ گفت و گوی او با مخاطبانش به وسیلۀ عناصر الفبایی ست که باعث شده وی از خط فارسی به عنوان فرم‌هایی صرفا تصویری و نه خواندنی در مکالمه با مخاطبانش، بهره گیرد. در آثار او خط همواره به مثابه فرم و تصویر عمل کرده است، نه نوشته. مکالمات او با فرمِ انتزاعی حروف و رنگ، تصویری می‌سازد به وسعت دنیای درونی‌اش.