عکس‌هایی که می‌سازد در نگاه اول این رجوع را تداعی می‌کنند اما ساینوتایپهای او هر چند در شاکله یادآور سال‌های ابتدایی پدید آمدن عکاسی‌ست اما در مضمون به بازنمایی در عکس وفادار نمانده و بیشتر سرزمین‌های خیالی سینماگرانی چون ملی یس را تداعی می‌کنند. یزدانی با چنین رویکردی سرزمین ممنوعه را بازسازی کرده و خودش همچون کاراکتر اول این فیلم به ایفای نقش پرداخته؛ کوهستان‌هایی شبیه مریخ، گل‌های آدم‌خوار، پرندگان غول آسا، دختران بهت زده همگی فضاسازی‌ها و کاراکتر سازی‌های این سرزمین ممنوعه هستند.یزدانی در مقدمه‌ی این نمایش هدف از این داستان‌سرایی را بر چیدن مرزها و حدود در نقاشی می‌داند، مقصودی که در آن به دستاوردی شخصی رسیده است .