بیانیه‌ی نمایش:

آن، در این مجموعه نه واحدی از زمان، بلکه کانونی تراکم‌یافته از آگاهی است؛ نقطه‌ای که در آن تجربه از جریان عادی خود رها می‌شود و به گونه‌ای از حضورِ فشرده بدل می‌گردد.

آنچه در این مجموعه رخ می‌دهد نه روایتِ طبیعت است و نه تصویرگری واقعیت؛ بلکه پیگیریِ لحظه‌ای است که پیش از آن‌که «رویداد» شود، در مرز ادراک پدیدار می‌شود؛ لحظه در اینجا همچون یک «گشودگی» عمل می‌کند؛ گشودگی‌ای که در آن، جهان نه موضوع نگاه، بلکه هم‌نفسِ تجربه می‌شود.

در این مجموعه، طبیعت و انسان به‌صورت دو قطب مستقل ظاهر نمی‌شوند؛ بلکه به‌مثابه بافت مشترک یک تجربه‌ی بی‌واسطه مطرح‌اند، تجربه‌ای که در آن مرز میان مشاهده‌گر و مشاهده‌شونده ناپایدار می‌شود و امر زیسته، در سکوتی پیشا‌زبانی، شکل می‌گیرد. 

آن‌چه اهمیت می‌یابد نه موضوع، بلکه کیفیتی از حضور است که امکان تأمل را بیدار می‌کند.این مجموعه تلاشی است برای نگه‌داشتنِ آن لحظه‌ی پیش از معنا؛ لحظه‌ای که هنوز از فشار تفسیرهای تثبیت‌شده آزاد است و اجازه می‌دهد آگاهی، خود را در آستانه ظهور تجربه بازیابد. 

این آثار از ادراک می‌خواهند به جای جست‌وجوی معناهای بیرونی، به ریشه‌های درونی تجربه‌ی دیدن بازگردد؛ آن، نقطه‌ی ناپیدایی است که جهان برای لحظه‌ای خود را به ما می‌سپارد، پیش از آن‌که دوباره در جریان زندگی فرو رویم.

هانیه آزموده