مثلِ قناری
- نمایشگاه فردی
شیرین عربی
7 آذر تا 21 آذر 1404
بیانیهی نمایش:
«...مامان قناری داشت. توی قفس قناریها یه آینه بود تا خودشون رو ببینن؛ از تنهایی دربیان؛ آواز بخونن و زنده بمونن.»
این مجموعهی سلفپرتره هر چند روایتی شخصی است اما شاید حکایت انسان هم باشد: دور ماندنها، جدا افتادنها، از دست دادنها، خواستنها و نتوانستنها، دیده و شنیدهنشدنها و به خود پناهآوردن (در آینه حتی) و زندگی را خواستن، با همهی شادیها و رنجهایش.
