بیانیه‌ی نمایش:

مجموعه «تاخُردگی فرهنگی» با بهره بردن از قطعات آینه، سطح سیمانی، و نیز شیشه‌هایی که آثار هنری سده‌های گذشته بر رویشان چاپ شده است تلاش می‌کند تا به تجربه‌ی تحول فرهنگی و تغییر جایگاه زیبایی در تاریخ هنر اشاره کند.

این آثار ساخته‌هایی دو بعدی هستند که با شبیه‌سازی تا خوردگی یک برگ کاغذ، از سویی نوعی توهم حجم گونه را تداعی می‌کنند و از سوی دیگر با کنار هم قرار دادن هنری که در جستجوی زیبایی شکل می‌گرفت با آنچه که ماده را به عنوان هنر کافی می‌داند تضاد میان این دو را یادآور می‌شوند.

تا پیش از دوره‌ی مدرن، مهارت در اجرا و توجه به جزییات نه ‌تنها عامل زیبایی ‌اثر که چه بسا ماهیت هنر به شمار می‌آمده‌اند، تا آنکه این نگرش با آغاز مدرنیسم مورد تردید گرفت و سپس با شروع جنبش‌های هنری معاصر دست کم از دیدگاه نظری به کلی کنار گذاشته شد.

هنر مینیمال توجه‌ها را از جزییات اثر هنری به ماده‌ی آن معطوف کرد و تزیین را که زمانی جوهره‌ی هنر به شمار می‌رفت با عنوان دکوراتیو، مزاحم ایده و بیان هنری معرفی نمود.

با این همه اگرچه انسان همواره ترجیح می‌دهد که دیدگاه خود نسبت به هر موضوعی را واقعیت آن موضوع به شمار بیاورد، دست کم در رابطه با هنر، شرایط کنونی و بسیاری از آنچه که امروزه به عنوان هنر ارائه می‌شود، الزاما نه حاصل رشد فهم دنیای معاصر نسبت به چیستی هنر که صرفا یک تاخوردگی فرهنگی است که در همراهی با تحولات اجتماعی و واقعیت‌های زندگی معاصر، برگی جدید از تارخ هنر را رقم می‌زند.