در جهانی که زمان به سرعت از خود عبور می‌کند، آثار این مجموعه وقفه‌ای می‌سازند؛ لحظه‌ای برای مکث و بازگشت به لحظه‌های عادی که از نگاه ما پنهان مانده‌اند.

در این مجموعه مفهوم «حضور» از شعار تهی می‌شود و به تجربه‌ای زیسته بدل می‌گردد. تجربه‌ای که در سکوت تکرار و ریتم آرام زندگی روزمره آشکار می‌شود.

هر اثر، یادآوری این است که معنا در جزئیات خاموش زندگی پدیدار می‌شود نه در افق آرزوهای بزرگ.

آثار این مجموعه نه از جهان می‌گریزند و نه آن را بازنمایی می‌کنند؛ آن‌ها گونه‌ای نگاه دوباره و تلاشی برای ماندن در فاصله‌ی باریک میان امر گذرا و امر پایداراند.

در این سکون بی‌ادعا زمان از شمارش می‌گریزد و زمان دیگر گذر بیرونی لحظات نیست؛ بلکه مجالی است برای آگاهی از بودن است.

غزاله خوشقدم