بیانیه‌ی نمایش:

۲+ نمایش انفرادی آثار نرگس هاشمی با عنوان «خواب و بیدار» را اعلام می‌کند این نمایش در روز جمعه ۹ آبان‌ماه ۱۴۰۴ افتتاح می‌شود و تا ۳۰ آبان ادامه خواهد داشت. این نخستین نمایش انفرادی نرگس هاشمی در دستان است.

هاشمی فعالیت هنری‌اش را از سال ۱۳۸۰ آغاز و تاکنون بیش از ۱۵ نمایش انفرادی در ایران امارات متحده عربی و فرانسه برگزار کرده و در نمایش‌های گروهی متعددی در سراسر جهان شرکت کرده است نمایش «خواب و بیدار» نمایشی از نقاشی‌های مجموعه‌ی «خواب‌ها» و چیدمانی از مجموعه‌ی «خانه نفس می‌کشد» است. 

هاشمی تحصیلات خود را در رشته ی نقاشی در دانشگاه هنر تهران آغاز و مطالعات خود در زبان‌های باستانی ایران در بنیاد نیشابور ادامه داده است. نرگس هاشمی تمرین هنری اش را در رسانه‌های مختلفی از جمله نقاشی، طراحی، چاپ، مجسمه سازی و چیدمان ادامه می‌دهد. ///

او خود را در یک رسانه محدود نکرده و هر داستانی به روش خاصی بیان می‌کند که پیوسته در حال تغییر و تکامل است. او با دوری جستن عامدانه از روش شخصی و عدم تکرار در شیوه بیانیش به فعالیت هنری اش ادامه می‌دهد.

خواب‌ها از مجموعه‌ی «مرا در خود بپیچ» شروع و در ۱۰ سال گذشته به صورت یک مجموعه درآمده است. این مجموعه از نقاشی‌ها با عکاسی از اعضای خانواده و دوستان در خواب شبانه و یا چرت بعدازظهر شروع سپس با روان نویس روی کاغذ کالک طراحی شده‌اند. 

فیگورها با استفاده از ساده ترین خطوط ترسیم شده‌اند اما نقش و نگار پارچه‌ها و به دقت و ظرافت پررنگ و زنده کشیده شده‌اند جزئیات آثار تا حدی است که حتی خواب پتوهای پشمی و مخملی با صدها ضربه‌ی قلم کوچک پرداخته شده است. 

این نقاشی‌ها روی کاغذ کالک طراحی شده اند با روی هم گذاشتن لایه‌هایی مثل کاغذ کادو سفره پارچه یا نخ به هم منگنه شده‌اند. این لایه ها با حساسیت انتخاب شده و با دقت کنار هم قرار گرفتنشان خوابی آسوده را بازنمایی می‌کند. 

چیدمان‌های نرگس هاشمی که با همکاری خواهران او اکرم و اعظم هاشمی ساخته می‌شود در جدیدترین نمونه‌های این چیدمان‌ها که در این نمایش ارائه شده با استفاده از نخ کاموا و پلاستیک‌های بازیافتی بهم بافته شده‌اند. 

پرده‌های قلاب بافی همانند دیوارهای ظریفی هستند فضا را از یکدیگر جدا می‌کند. فضایی که انسان را در خود پناه و پوشش می‌دهد، به جمع شدن در کنار هم تشویق کند و بین اثر و مخاطب تعامل ایجاد می‌کند ، بدون این که آن‌ها را کاملا از یکدیگر پنهان کند.

کار هاشمی را می‌توان گفت‌وگویی با معماری در نظر گرفت او فضا را نه با ساخت دیوارها و چیدمان داخلی بلکه با لایه بندی ظریف قلاب بافی باز تعریف می‌کند. 

این فضای معماری بافته شده و سایه‌اش مخاطب را به تجربه همزمان دیدن مرز بین خود و سایه‌ها و تفکر بین واقعیت و بازنمایی دعوت می‌کند.