بخشی از بیانیه‌ی نمایش:

گالری ترد لاین، پروژه‌ی «تنها راه، عبور از میان آن است: خط بیستم» را به کیوریتوری شومون باسار ارائه می‌کند؛ پروژه‌ای که هم‌زمان با بیستمین سالگرد این گالری برگزار می‌شود.

این پروژه الهام گرفته از عبارتی است که اغلب در زمان‌های دشوار به کار می‌رود؛ این عبارت هم به‌عنوان یک مانترای مقاومت و هم به‌عنوان پذیرش تقدیرگرایانه واقعیت است.

«تنها راه، عبور از میان آن است» به دو دهه تاریخ ترد لاین در پیوند با دگرگونی‌های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی جهان می‌پردازد.///

بخش نمایشگاهی، شامل آثار تمامی هنرمندانی رزیدنت در این گالری می‌شود؛ آثاری از سال‌های ابتدایی و دوره‌های اخیر که برگرفته از آرشیو گسترده دو دهه‌ی گالری است. همچنین تعداد زیادی از این‌ آثار تاکنون به نمایش عمومی درنیامده‌اند.

بخش قابل توجهی از آثار اولیه نشان می‌دهند که چگونه برخی از شیوه‌های هنری در گذر سال‌ها متحول شده‌اند، در حالی که برخی دیگر بیانگر آن‌اند که زبان بصری و دغدغه‌های هنرمند از همان ابتدا شکل گرفته و همچنان به‌طور چشمگیری ثابت مانده است.

آثار انتخاب‌شده در چهار بخش زمانی مرتب شده‌اند: ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ / ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ / ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ / ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵. هر بخش با یک خط زمانی همراه است که در کف گالری امتداد می‌یابد و لحظات کلیدی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را مشخص می‌کند.

نمایشگاه با تحلیل‌های آماری آغاز و پایان می‌یابد که قوس روایی دو دهه گذشته را قاب‌بندی می‌کنند.

این پرتره‌ی ۲۰ ساله گالری ترد لاین با مجموعه‌ای از گفتگوها با چهره‌های کلیدی تاریخ گالری کامل می‌شود.

برای جشن گرفتن این مسیر ۲۰ ساله، سنتی از سال‌های نخستین گالری دوباره زنده شده است: فروش‌های ویژه فوری.

شومون باسار آثاری کمتر دیده‌شده از آرشیو گالری را انتخاب کرده‌ و آن‌ها را بر اساس «کلیدواژه»‌های موضوعی دسته‌بندی می‌کند؛ او این آثار را تنها برای ۴۸ ساعت در Viewing Room گالری به نمایش می‌گذارد.

اطلاع‌رسانی فروش‌های ویژه فوری از طریق پلتفرم‌های اجتماعی ترد لاین و در طول نمایشگاه صورت خواهد گرفت.

ترد لاین در زمانی بنیان گذاشته شد که هنر معاصر خاورمیانه هنوز در سطح بین‌المللی جایگاهی را که امروز دارد به دست نیاورده بود.

به همین ترتیب، دوبی نیز تازه در آغاز مطرح شدن به‌عنوان مرکز فرهنگ و تجارت بود.

در سال ۲۰۰۵، جاه‌طلبی‌های این شهر اغلب با تردیدهای بین‌المللی روبه‌رو می‌شد.

اما بیست سال بعد، دوبی اکنون به نقطه‌ای محوری برای شکل‌دهی به گفتمان فرهنگی پسا‌غربی بدل شده است.