بخشی از بیانیه نمایش:

نمایش گروهی «مادر بودن» آثاری از پروژه‌ی هنری آروانی، چاتوری نیسانسالا، لیاکچوالی، رقیه نجدی و شیوانگی لادها را در یک چارچوب صمیمانه گرد هم می‌آورد؛ این نمایش مادر بودن را به عنوان عملی رادیکال بازتعریف می‌کند؛ عملی که از الزامات بیولوژیکی فراتر رفته و قرابت‌های انتخابی و بقای جمعی را دربرمی‌گیرد.

در حالی که «مادر» کلمه‌ای است که مفاهیم زیادی را دربرمی‌گیرد، در اینجا به اسم و فعل تبدیل می‌شود: یک عمل، یک شدن، یک کنار هم نگه‌داشتن. مادر بودن به شیوه‌های بسیار شخصی این هنرمندان می‌پردازد و روش‌های جایگزین برای مراقبت را  در حاشیه‌ی نظم اجتماعی نشان می‌دهد. ///

در این نمایشگاه، نقاشی‌های رقیه نجدی تصاویری از زنانی‌ست که گرد هم آمده‌اند. این زنان که به صورت نگاتیو به‌تصویرکشیده‌ شده‌اند، سرکوب هویت زنانه را نشان می‌دهند.

در این طرح‌ها، زنان یکدیگر را نگه می‌دارند، از یکدیگر محافظت می‌کنند و به یکدیگر پناه می‌دهند.

همچنین، گل‌های در حال شکوفایی که در پس‌زمینه قرار دارند، نمادی از قدرت و تاب‌آوری جمعی را تصویر می‌کنند.

مادر بودن دعوتی است برای فراتر نگاه کردن از ایده‌های متعارف و پذیرش روش‌های جدید.

در دوره‌ای که ایده‌ی خانه هم به عنوان یک مرز و هم یک مکان برای آسایش بسیار شکننده است، مادر بودن به ما تولید و به اشتراک گذاشتن فضاهایی که به آن تعلق داریم را به عنوان منبعی ضروری یادآورد می‌شود.

این نمایش نشان می‌دهد که مادر بودن در فرهنگ‌ها، بدن‌ها و زمان‌ها به چه معناست.