بیانیه نمایش: 

بازی: هر کار که مایه ی سرگرمی می باشد. رفتار کودکانه و غير جدی برای سرگرمی. کار تفریحی. (لغت نامه دهخدا) 

اگر تعریف بازی را به عنوان فعالیت قاعده مند که در مکان و زمان معین و با معنای مشخصی انجام می شود درباره علم به کار ببریم، به این موضوع شگفت انگیز می رسیم که تمام شاخه های علم و آموزش نیز شکل هایی از بازی هستند، زیرا هر یک از آنها در بطن گفتمانشان با قواعد روش شناختی استواری محدود شده اند. يوهان هويزينگای هلندی به عنوان یکی از نظریه پردازان کلیدی در این حوزه (فرهنگ بازی) در کتابش با عنوان انسان بازیکن، ماهیت آزادانه و داوطلبانه کنش های بازی گونه را چیزی می داند که از قواعد روزمره جداست (چیزی که او قلمرو جادو می نامد) اما او به این موضوع نیز اشاره می کند که انجمن های بازی در تعيين منش بازی کردن و حفظ ماهیت بازی در فرهنگ های متنوع از نقشی محوری برخوردارند. هویزینگا بر این موضوع نیز تاکید می کند که بازی في نفسه کهن تر از فرهنگ است، به طوری که حیوانات نیز همچون انسان ها به بازی کردن تمایل دارند. در نهایت او نشان می دهد که اشکال برتر بازی ها برآمده از اجتماعات انسانی است و ارتباط نزدیکی با انواع هنر، ورزش و مراسم مذهبی دارد. -مطالعات بازی، فرانس مایورا، ترجمه حمیدرضا سعیدی، نشر نو 

آلبر کامو: "سيزيف از این طریق که از همه آنچه که ورای تجربه مستقيم او قرار دارد چشم پوشی می کند و به دنبال علت و فایده عمیق تری نمی گردد، پیروز است."