احتمال و یا هر امکانی در جابجایی و همنشینی موضوعات در نقاشی‌های شهروز صدر وجود دارد، اما علیرغم این گستردگی مضامین، توضیح درباره‌ی آثارش زیادی و یا حداقل اضافه است. به بیان ساده‌تر؛ با این که نقاشی‌های ناممکن و یا عجیب و غریب‌اند، اما بدون هیچ ملاحظه‌ای معلوم‌اند. او برای واضح کردن نیت‌اش، کاری که می‌کند این است« فشرده کردن مضامین». عناصر اضافه را حذف می‌کند، از اسب تنها سر و یک پا می‌ماند، از جانوران و آدم‌های لخت و عورش هر آنچه لازم دارد را حفظ و بقیه را دور می‌ریزد، به نزدیک ترین شکل آن‌ها را کنار هم می‌نشاند نه تنها عمق را بلكه هر نوع زیاده‌گویی را بی‌معنی می کند، در نتیجه تکلیف موضوع با تمامی وجوہ استعاری‌اش معلوم و غلظت معانی آثارش آشکار می‌شود. دقیقا همین غليظ شدن و فشردگی‌ست که به این همه درهم آمیزی ما و همچنین آثار وضوح می‌دهد تا به حدی که مجبورمان میکند گاهی دزدکی به نقاشیهای او نگاه کنیم.

محمد پرویزی - فروردین ۱۴۰۱