نقطه‌ی آغاز این مجموعه در سال ۹۶ و در پی تماشای خشکی زاینده‌رود در اصفهان شکل گرفت و منجر به سفرهایی به نقاط مرکزی ایران و تحقیق بر روی عوامل خشکسالی و مصائب بی‌آبی در شهرهای ایران از سوی هنرمند شد. فجایع محیط زیستی ایران که در پی ساخت بی‌رویه‌ی ده‌ها سد بر روی هرکدام از رودخانه‌های ایران به خشکی تقریبا همه‌ی تالاب‌ها و آبگیرهای محلی منجر شده، محیط زندگی، کوچ و مرگ هزاران ماهی، پرنده و گیاه را نیز دست‌خوش تغییر کرده است. تاثیری که بی‌آبی بر زندگی مردمان این مناطق گذاشته است، محور اصلی نمایش پیش‌رو را تشکیل می‌دهد. لیلا مختاری در ادامه‌ی پروژه‌های پیشین خود با تکیه بر فضاهای ماورایی و ارجاع به داستان‌های اساطیری به خلق پرندگانی می‌پردازد که نمایانگر احوال ناگزیر سالیان دراز زندگی در زمان خشکسالی‌اند.
