گالری اُ نمایشی از نقاشی‌های آیلار دستگیری (م. ۱۳۶۷ تهران) را با عنوان «سراپا چشم» برگزار می‌کند.

در مجموعه‌ی «سراپا چشم» آیلار دستگیری گستردگی رنگ و فرم را در بازسازی طبیعت تمرین می‌کند و همانندی میان بدن طبیعت و بدن انسان را در قالب تصویر جستجو می‌کند. او با نیم‌نگاهی به طراحی صحنه‌ی تئاتر، نقش نور در زنده کردن جهان پیرامونمان را می‌آزماید و می‌کوشد با ایجاد توهم فضایی، بیننده را در میان نقاشی جا دهد. رنگ‌ها از پسِ تاریکی زمینه برمی‌خیزند و لایه لایه پیش می‌آیند. لایه لایه ساختن عناصر تصویر، تلاش هنرمند است برای مصنوعی نمایاندن منظره‌ها و قدمی است در جهت پیدا کردن کیفیت تئاتری در نقاشی - لایه‌هایی توخالی که یادآور منظره‌ای هستند اما عمداً در فضای دوبعدی باقی می‌مانند. نقاشی‌ها روایاتی نیمه مستندند که در ترکیب با ذهن بیننده تصاویری جدید خواهند ساخت. جای بیننده در داخل نقاشیست نه بیرون از قاب. هنرمند در تلاش برای دعوت بیننده به قدم گذاشتن در داخل اثر، ضلع پایین کادر را برای ورود او خالی گذاشته‌است. آن‌جا جاییست که ما می‌ایستیم و از آن‌جا وارد دنیای اثر می‌شویم. از چشم افراد درون تصویر طبیعت را می‌بینیم. از چشم یک نفر به چشم دیگری می‌رویم. با گردش در فضای اثر مکان پیرامونمان شکلی نو می‌گیرد و زمان چند پاره می‌شود - زمان تابش آفتاب، زمان جاری شدن رودخانه، زمان گذاشته شدن رنگ روی بوم و زمان ایستادن ما، اینجا، اکنون.

مطالعه بیشتر:

نگاهی به نمایش «سراپا چشم» آیلار دستگیری، نوشته‌ی آبل هارطونی