۲ +بـا افـتخار نـمايـشگاه آثـار چنگیز شـهوق بـا عـنوان «چنگیز شـهوق: سه دهه آثـار» را بـرگـزار میکند. این نمایشگاه در روز جـمعه ۱۹ شهـریور ۱۴۰۰ گـشوده می‌شود و تـا جمعه ۲ مهر ماه ادامه خواهد داشت. این نمایشگاه بـا همکاری مـوزه مـرکز نبشی* و چیدمان فیروزه ثقفی و پارمیس افخمی برگزار خواهد شد.
چنگیز شهوق نـقاش و مجسمه‌ساز پیشگام نوگرا در سال ۱۳۱۲ در باکو بـه دنیا آمد و در سه سـالگی بـا خانوادهاش بـه تهران مهاجرت کرد. او در سال ۱۳۳۱ شـروع بـه تحصیل رشته‌ی سفالگری و سرامیکِ هنرستان تجسمی پسران تهران کرد و در سـال ۱۳۳۶ بـرای تحصیل نقاشی وارد دانشکده هنرهای زیبای تهران شد. زندگی کاری شـهوق بـه تـنوع و گسـتردگی رویکردهای هـنری و کارماده‌هـا و قالب‌های ارائه آثـارش شناخته می‌شود. در پنج دهه فعالیت فـرهنگی و هنری‌اش ردپای او در بسیاری عرصه‌هـای هنر معاصر ایران، از همکاری نـزدیک با وزارت فرهنگ گرفته تا تدریس و برپایی نمایشگاه دیده می‌شود.
شهوق نمایش‌های انـفرادی و گروهی بسیاری در ایران و خـارج از ایران داشته که مـهم‌ترین آن‌ها شرکت در بی‌ینال تهران و ونیز و پـاریس اسـت. فـعالیت هنری حرفه‌ای او بـا نمایشی گروهی در انجمن ایران و آمریکا در سال ۱۳۳۵ و نمایش دو نفره از نقاشی‌ها و مجسمه‌هایش بـا کورس سلحشور در گـالری اسـتتیک در سـال ۱۳۳۶ شـروع می‌شـود. شـهوق در دوران زنـدگی‌اش پـنج نـمایش انـفرادی از آثـارش ارائـه کرد و در حـدود چهارده نـمایش گروهی شرکت داشته است. او دو بار، در سـومین و چـهارمین بی‌ینال نقاشی تهران، بـرنده‌ی نشان افـتخار و کمک‌هزینه‌ی سفر بـه ایتالیا شد و مدتی مقیم خانه‌ی هنرهای پاریس بوده است. دهه‌ی ۴۰ شمسی پرکارتـرین دوره‌ی کاری شهوق است و بی‌نال چهارم تهـران در سـال ۱۳۴۳ نمایشی از بهترین آثار او بوده اسـت. شهوق پـس از بازگشـت از ایتالیا به تنوع درگیریهـایش بـا مـوادی چـون سیمان، آهن و پلکسی‌گلس و فایبرگلس افـزود و آثاری ترکیبی از این مواد خلق کرد که گاهی از تاثیرات واکنش‌های شیمیایی مواد نیز در تولید اثر بهره برده بود.///
شهوق در کنار خلق آثـار هنری همواره در زمینه‌ی مدیریت هـنری هـم فـعال بـود و بـعد از دهـه شکوفـایی عـلاوه بـر ادامـهی کار هـنری به همکاری بـا نهادهـا و وزارت فرهنگ و همینطـور طراحی گـرافیک پـرداخت و در دهـه‌هـای بـعد از انقلاب اسلامی ایران بـه تحقیق و تدریس در دانشگاه روی آورد. گرچـه فعالیت شهوق از دهـه‌ی ۵۰ بـه بـعد رفته‌رفته محدود شد امـا این تـنوع و گـرایشش بـه تجـربـه بـا مـواد در اغلب آثـار او باقی ماند. او در دو دهه‌ی آخر زندگی‌اش به خلق و نمایش آثارش ادامه داد و روی تحقیق بیشتر در مورد سرامیک و تدریس متمرکز بود.
چنگیز شهوق در سال ۱۳۷۵ در تهران درگذشت.
نمایش حاضر منتخبی از آثـار شـهوق بـرای بـررسی تـنوع و پیچیدگی در کار اوست. آثـار بـه نمایش درآمـده مجموعه‌ای از نقاشی‌هـا، نقش‌برجسته‌هـا و مجسمه‌های او مـتعلق به دهه‌های ۵۰ ،۶۰ و ۷۰ شمسی هستند. گرچه پیچیدگی ذهن و کارماده‌های او در همین مجـموعه‌ی گزیده هـم عیان است، آرشیو اطلاعات تاریخ نمایشگاه‌های او امتدادی تاریخی برای هر کدام از بخش‌های زندگی هنری و طیف وسیع رویکردهای هنری‌اش فراهم می‌آورد تا از گستره‌ی فعالیت‌هایش درک بهتری به دست دهد.
-
بازدید از نمایش با هماهنگی قبلی ممکن است.
-
عکس چیدمان: متین جامعی
