حمل و نقل آثار هنری

این مطلب ترجمه‌ای است از مقاله‌ای با عنوان «What Collectors Need to Know about Art Shipping» که در 4 ژانویه 2022 در سایت «www.artsy.net» انتشار داده شده است. 

آنچه که مجموعه‌داران باید درباره‌ی حمل‌ونقل آثار هنری بدانند  

اغلب آثار هنری ساکن هستند. این آثار هنگامی‌ که داخل گالری، مجموعه یا بین مکان‌های مختلف جابه‌جا می‌شوند، ریسک بالایی به‌دنبال دارند. ده‌ها نمونه‌ی معروف از آثار هنری وجود دارد که حین حمل‌ونقل آسیب دیده یا مفقود و دزدیده شده‌اند. یکی از این آثار، نقاشی «کودکان با گربه» (1779) اثر فرانسیسکو گویا است که در سال 2006 هنگام انتقال به موزه‌ی گوگنهایم نیویورک، در نزدیکی اسکرانتونِ پنسیلوانیا دزدیده شد. مورد بعدی، «سنگ‌شکنان» (1849) گوستاو کوربه است که در سال 1945 و هنگام انتقال به خارج از درسدنِ آلمان مورد بمباران قرار گرفت. اثر دیگری که کاملاً تصادفی تخریب شد، نقاشی رنگ‌وروغن «بدون عنوان» (دهه‌ی 1960) از لوسین فروید است که جعبه‌ی آن در سال 2000 توسط دست‌اندرکاران ساتبیز با یک جعبه‌ی خالی اشتباه گرفته‌ شد. 

با این‌حال از نظر آماری و طبق محاسبات بیمه، 60 درصد آسیب‌های واردشده به آثار هنری در طول حمل‌ونقل صورت می‌گیرد و این آسیب‌ها به‌طور عمومی خفیف و تکراری هستند. در نتیجه شبکه‌ای حرفه‌ای (و گاهی سرّی و مخفی) متشکل از کارشناسان حمل‌ونقل برای ارائه‌ی خدمات به گالری‌ها، مؤسسات و مجموعه‌داران به‌ وجود آمده‌ است. حمل‌ونقل آثار هنری کاری بسیار ریسک‌پذیر است، با این‌حال بخش مهمی از اکوسیستم جهانی هنر را تشکیل می‌دهد و باعث دسترسی ما به آثار هنری می‌شود که خارج از محل زندگی‌مان قرار دارند. از آنجایی‌ که شرکت‌کنندگان در بازار هنر، طیف وسیعی از مجموعه‌دارن فردی، دلالان هنری و گالری‌های خصوصی تا مجموعه‌دارانی با ارزش دارایی بسیار بالا و خریداران نهادی عظیم را تشکیل می‌دهند، دنیای حمل‌ونقل هنری نیز به‌همان‌اندازه متنوع شده است: آثار هنری را می‌توان از طریق سیستم پستی یا تحت گارد مسلح ارسال کرد. 

طبق گفته‌ی جاناتان تی.دی نیل، دانشیار تجارت هنری و مدیریت هنر در دانشکده‌ی مدیریت دراکر دانشگاه گرجویت کلرمونت: «قابل درک است که شبکه‌های حمل‌ونقل (و کسب‌وکارها) در طول زمان رشد کرده و تخصصی شده‌اند.» نیل بازار حرکت هنر را به «حمل‌ونقل» و «جابه‌جایی» تقسیم و به افراد درگیر در این فرآیند اشاره می‌کند: «شرکت‌های خاصی وجود دارند که می‌توان از آن‌ها برای حمل‌ونقل بین‌المللی استفاده کرد، زیرا آن‌ها سازمان‌های مالیاتی و گمرکی را بهتر از شرکت‌های محلی یا صرفاً ملی درک می‌کنند. «جابه‌جایی» داستان دیگری دارد و چیزی شبیه به یک صنف با کارآموزان جوان و مدیران ارشد است و این افراد، نمایش را با شرکت‌های حمل‌ونقل و مؤسسات بزرگ اداره می‌کنند. در بخش‌های پایین‌تر، این فرآیند برای افراد رایگان است؛ زیرا خود هنرمندان و (دانشجویان هنر) این خدمات را به گالری‌ها و به یکدیگر ارائه می‌دهند؛ آن‌ها کسانی هستند که در بطن این فرآیند، با ساخت اثر هنری سروکار دارند. 

حمل‌ونقل آثار هنری از نظر تاریخی یک صنعت غیرمتمرکز است که اغلب توسط افرادی اداره می‌شود که در سایر بخش‌های بازار هنر فعالیت دارند. در سال‌های اخیر اقداماتی برای برجسته‌ کردن تلاش‌های انجام‌شده در جهت حمل‌ونقل اخلاقی آثار هنری انجام شده‌ است. آرتا، شرکت تدارکات و فناوری هنرهای زیبا، گزارشی را در سال 2020 در مورد انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با صنعت حمل‌ونقل هنری منتشر کرد. این گزارش اشاره می‌کند که مجموعه‌داران می‌توانند مقدار انتشار دی‌اکسیدکربن را از طریق یک معادله‌ی ساده تخمین بزنند و همچنین به‌جای استفاده از حمل‌ونقل هوایی، یکی از دو راه حمل‌ونقل دریایی یا قطار را انتخاب کنند. (افشای کامل: حمل‌ونقل آرتسی توسط آرتا.) 

مجموعه‌داران همچنین باید از شیوه‌های کار در بازار حمل‌ونقل هنری آگاه باشند. نیل اشاره کرد که در راستای افزایش دستمزد و انتخاب خدمات حرفه‌ای در بازاری که از لحاظ تاریخی یک بازار کار نامطمئن بوده است، باید تلاش کرد. او همچنین متذکر شد که: « [ماهیت حمل‌ونقل آثار هنری] هزینه‌ها را برای بخش‌های سرمایه‌دار دنیای هنر پایین نگه‌ می‌دارد، اما این مسئله برای هنرمندان یا سایر کارگرانی که این کار ضروری را انجام می‌دهند، خوب نیست. در برخی مواقع آموزش، اعتبارسنجی و انجمن‌های حرفه‌ای به جابه‌جایی آثار هنری و دستمزد حاصل از آن کمک می‌کنند.» 

مجموعه‌داران هنگام جستجوی خدمات یک حمل‌ونقل مناسب باید فاکتورهای مختلفی را در نظر بگیرند، به‌طورمثال: ارزش اثر هنری، ابعاد آن، مسافتی که اثر در آن جابه‌جا می‌شود و اینکه آیا این یک جابه‌جایی بین‌المللی است یا خیر. 

مردیث بلچمن، رئیس بخش بازاریابی و شراکت در آرتا، به برخی از مقوله‌های اصلی که هنگام ارسال آثار هنری باید از آن‌ها آگاه بود اشاره کرد. «متریال، اندازه و وزن یک اثر هنری نقش مهمی در تعیین روش بسته‌بندی و حمل‌ونقل بهینه دارد.» او همچنین افزود: «به‌عنوان‌مثال شما نمی‌توانید به‌سادگی یک مجسمه را بسته‌بندی کنید، آن‌ها به‌طور معمول سنگین یا شکننده هستند و به‌بسته بندی خاصی نیاز دارند. بسته‌بندی سبک ممکن است برای یک اثر چاپی مناسب باشد، اما اگر قرار بر جابه‌جایی بین‌المللی یا دریایی باشد، برای اطمینان از عدم آسیب به بسته‌بندی اضافی نیاز است.»

بلچمن در ادامه توضیح داد که عناصر مختلف موجود در یک قطعه می‌تواند بر انتخاب یک مجموعه‌دار برای ارسال آن اثر بگذارد. «امکان ارسال آثار هنری از طریق یک شرکت خدمات پستی رایج مانند فدکس، به اندازه، ارزش، وزن و شکنندگی کالا بستگی دارد. نکته‌ی کلیدی این است که هنگام حمل‌ونقل با این شرکت‌ها، از بسته‌بندی مناسب اطمینان حاصل کنید.» او همچنین اضافه کرد که: «گفته می‌شود آثار هنری بسیار سنگین، بزرگ، شکننده یا دارای باقی ویژگی‌های این چنینی، امکان ارسال از طریق یک شرکت رایج خدمات پستی را ندارند و همین باعث شود که شرکت ما تنها به حمل‌ونقل آثار هنری بسنده کند.» خدمات حمل‌ونقلی که آرتسی از طریق آرتا ارائه می‌کند، این متغیرها را برای محاسبه‌ی قیمت‌های حمل‌ونقل و ارائه‌ی امن‌ترین و مناسب‌ترین گزینه‌های بسته‌بندی و حمل‌ونقل یک اثر هنری معین، در نظر می‌گیرد. 

جاناتان شوارتز، مدیرعامل آتلیه 4 که یک شرکت تدارکات هنرهای زیبا در نیویورک است، پیشنهاداتی ارائه داد تا به مجموعه‌داران در انتخاب بهترین روش حمل‌ونقل کمک کند. به طور کلی، مجموعه‌داران می‌توانند خدماتی را انتخاب کنند که دو مورد از سه گزینه‌ی زیر را برآورده سازد: مناسب، سریع و ارزان بودن. او گفت: «اگر چیزی با ارزش یا شکننده دارید، گزینه‌ی «مناسب» و «سریع» را انتخاب کنید. «این گزینه‌ها به معنای وجود یک متخصص تدارکات هنرهای زیبا،کامیون های کنترل‌کننده‌ی آب‌وهوا، انبارها، بسته‌بندی و تجهیزات مناسب است.» 

شوارتز ادامه داد: «وقتی ارزش اثر هنری کم و چالش‌های جابه‌جایی آسان‌تر باشند، می‌توانید گزینه‌های «مناسب» و «ارزان» را در نظر داشته باشید. این کار به تخصص کمتری احتیاج دارد، اما همچنان نیازمند بسته‌بندی و جابه‌جایی خوب توسط متخصصان است. اگر جایگزین کردن اثر نگران‌کننده نیست، گزینه‌ی «سریع» و «ارزان» را انتخاب کنید. آن را داخل جعبه‌ی مخصوص به شرکت قرار دهید و مسیر بسته را به‌صورت آنلاین دنبال کنید.» در واقع، نیل تنوع گزینه‌های حمل‌ونقل را به دو سر طیف خلاصه کرد: «در سطح بالا، ایمنی (مدیریت خطر) و در پایین‌ترین سطح، کارآمد بودن (کنترل هزینه) قرار دارد.» 

یکی از جنبه‌های نادیده‌گرفته‌شده‌ی حمل‌ونقل اثر هنری، بخش پیچیده‌ی بیمه است. اثر هنری در حال حمل‌ونقل توسط بسیاری از خط‌مشی‌های بیمه‌های خانگی و سازمانی تحت پوشش قرار نمی‌گیرد. بلچمن می‌گوید: «بیمه‌ها در مورد حمل‌ونقل آثار هنری یا پوشش آن‌هایی که در خانه نیستند، استثنائاتی قائل می‌شوند.» «اگر خریدار به سیاست خود برای کاهش خطر حین حمل‌ونقل اثر هنری متکی باشد، مهم است که بدانیم آیا آن اثر هنری تحت پوشش قرار گرفته‌ یا خیر و همچنین این پوشش تحت چه شرایطی انجام شده‌ است.» شوارتز پیشنهاد کرد که باید «با یک نماینده‌ی بیمه که در زمینه‌ی دارایی‌های مهم مانند آثار هنری تجربه دارد، مشورت کنید و از او بخواهید در مورد نوع پوششی که باید داشته باشید شما را راهنمایی کند. اگر این وظیفه را بر عهده‌ی موزه یا گالری می‌گذارید، مطمئن شوید که فرمی در این خصوص دریافت خواهید کرد و شرایط موجود در آن با خط‌مشی خودتان مطابقت دارد.» 

در نهایت، نحوه‌ی انتخاب یک مجموعه‌دار برای ارسال آثار هنری توسط چندین عامل که در رقابت با یکدیگر هستند، تعریف می‌شود. حرفه‌ای شدن، تخصصی شدن و دیجیتالی شدن صنعت حمل‌ونقل آثار هنری به این معنی است که اکنون بیش از هر زمان دیگری می‌توان نسبت کاملی بین ریسک و کارایی پیدا کرد.