«باب دیلن»؛ نمایش آثاری از ریچارد پرینس

«گاه که قدم به گالری می‌گذارم و اثری را می‌بینم، با خود می‌اندیشم: «کاش این را من خلق می‌کردم.» (ریچارد پرینس)

گالری گاگوسیان (Gagosian) با افتخار از نمایش «باب دیلن» (Bob Dylan) سخن‌‌ می‌گوید؛ اثری از ریچارد پرینس (Richard Prince) که شامل سه نقاشی بزرگ‌مقیاس از این خواننده و ترانه‌سرا است. این نمایش از ۲۷ فوریه ۲۰۲۵ در شعبه‌ی بورلی هیلز گالری افتتاح شد.
در این روزها نام دیلن بار دیگر در اوج طنین‌انداز گشت. پس از اکران فیلم زندگی‌نامه‌ای «یک ناشناخته‌ی کامل» (A Complete Unknown) (۲۰۲۴) ساخته‌ی جیمز منگولد (James Mangold) که نامزد جایزه اسکار شده است، پرینس از زاویه‌ای دیگر به این موسیقی‌دان برنده‌ی جایزه‌ی نوبل می‌نگرد و بر انعکاس شگفت‌انگیز تصویر او تمرکز می‌کند.

سه تابلوی خیره‌کننده، هر یک به مقیاس ده فوت، که در بورلی هیلز به‌نمایش درآمده‌اند و در کنار هم مجموعه‌ی «بی‌عنوان (دیلن)» (Untitled (Dylan)) (۲۰۱۴) را می‌سازند، جزئیاتی از پرتره‌ی ماندگار جری شاتزبرگ‌ (Jerry Schatzberg) از دیلن را به‌تصویر می‌کشند؛ همان تصویری که در طراحی جلد آلبوم «طلایی در طلایی» (Blonde on Blonde) (۱۹۶۶) به دستان جان برگ ( John Berg) جاودانه شد.

هفتمین آلبوم استودیویی دیلن، با تلفیقی از گستره‌ای بی‌مرز در موسیقی و زبانی تغزلی و مدرن، یکی از قله‌های هنر ترانه‌سرایی به شمار می‌رود؛اثری که نامش همواره در زمره‌ی برترین آلبوم‌های تاریخ موسیقی می‌درخشد. تصویر جلد، باب دیلن را در جامه‌ای از جیر تیره و شالی چهارخانه‌ی سیاه و سفید نشان می‌دهد. او مقابل ساختمانی در ۳۷۵ وست استریت، در خیابان مورتون در محله‌ی میت‌پکینگ منهتن مستقیم به دوربین خیره شده است. ریچارد پرینس در تفسیر خود از این تصویر، که در اصل با رنگ‌های طبیعی گرفته شده بود، آن را به ترکیبی محو و مه‌آلود در سیاه‌وسفید بدل کرده است. او با تغییر و تشدید وضوح لرزان عکس اصلی، جزئیات ظریف آن را بیش از پیش در هاله‌ای از ابهام فرو می‌برد.

«بی‌عنوان (دیلن)» نمونه‌ای درخشان از فرایند بازعکاسی است؛ رویکردی که ریچارد پرینس از سال ۱۹۷۷ برای تملک و بازخوانی تصاویر دنیای تجاری به‌کار گرفت. این شیوه، که به‌نوعی حذف آگاهانه‌ی اهداف و تکنیک‌های تولید سنتی تصویر به‌شمار می‌رود، به او امکان می‌دهد تا اقتدار مرجع بصری را متزلزل کند، ساختارهای درونی آن را به چالش بکشد و مفاهیمی چون اصالت و مالکیت هنری را از نو تعریف کند.
در مجموعه‌ی تصاویر دیلن، پرینس بر محو بودن اندک عکس جری شاتزبرگ تأکید می‌ورزد؛ حالتی که گفته می‌شود نتیجه‌ی لرزش دست عکاس در سرمای گزنده‌ی نیویورک بوده است. او با هر بار بازتولید اثر روی بوم‌های چاپ جوهرافشان، تصویر را اندکی مبهم‌تر از نسخه‌ی پیشین می‌سازد. این استراتژی، یادآور تارشدگی عامدانه در نقاشی‌های مبتنی‌بر عکس گرهارد ریشتر (Gerhard Richter) است، اما پرینس این ویرایش را صرفا از طریق تکنولوژی دیجیتال محقق کرده است.

دست‌کاری پرینس در چهره‌ای نام‌آشنا، اما هم‌چنان رازآلود، ترکیبی از درگیری شخصی و فاصله‌گیری خون‌سردانه را در خود جای داده است. او ضمن اذعان به بار احساسی و جایگاه فرهنگی تصویر اصلی، آن را از صافی لایه‌ای از اغتشاش بصری عبور می‌دهد؛ لایه‌ای که نه‌تنها بی‌ثبات‌کننده، بلکه تا حدی بیگانه‌کننده است. شاید هم‌چون چرخش جنجالی دیلن به موسیقی الکتریک در فستیوال فولک نیوپورت ۱۹۶۵.
پرینس، که شیفتگی عمیقی به اشیای ادبی و فرهنگ عامه دارد، مجموعه‌ای از یادگارهای دیلن را در کنار دیگر آثار ارزشمند گرد آورده است؛ از جمله عکس‌ها و پوسترهای فستیوال وودستاک ۱۹۶۹ که الهام‌بخش برخی از نقاشی‌های بزرگ‌مقیاس او بوده‌اند. او هم‌چنین از تحسین‌کنندگان آثار هنری دیلن است و پس از بازدید از استودیوی او در سال ۲۰۱۱ نوشت: «می‌دانم که در جاده هم نقاشی می‌کند. در اتاق‌های هتل. و هتل‌های بسیاری هستند. او به سراسر جهان سفر می‌کند. و زمانی که موسیقی نمی‌نوازد، نقاشی می‌کند. آن روز بیست نقاشی به من نشان داد. نخستین چیزی که مرا تحت‌تأثیر قرار داد، تمامیت آثارش بود. و این واقعیت که او دقیقا‌ می‌دانست چه می‌کند.»

یکی از تابلوهای مجموعه‌ی «بی‌عنوان (دیلن)» در سال ۲۰۱۴ در نمایش بزرگ ریچارد پرینس با عنوان «این یک کنسرت رایگان است» (It’s a Free Concert) در کونست‌هاوس برگنتس، اتریش به‌نمایش درآمد. این پروژه هم‌چنین شامل تصاویر و ارجاعاتی به دیگر چهره‌های تأثیرگذار موسیقی راک و پاپ، از جمله جیمی هندریکس (Jimi Hendrix) و گروه‌های دو-واپ‌ (doo-wop bands) دهه‌ی ۱۹۵۰ بود. عنوان نمایش بر پیوند عمیق پرینس با جنبش‌های ضدفرهنگ که دیلن نیز در آن نقش داشت، تأکید می‌کرد و درعین‌حال، یادآور همبستگی دیرینه و پیوسته‌ی هنرهای تجسمی و موسیقی پاپ بود.
 

منبع:

• gagosian.com

تصویر کاور و اسلایدر:

• gagosian.com