نامه‌‌ی پابلو پیکاسو به ژان کوکتو

ژان کوکتو، شاعر، نقاش، نویسنده، فیلمساز، کارگردان تئاتر و منتقد برجسته‌ و از تأثیرگذارترین چهره‌ها در هنر اوایل قرن بیستم بود. او اولین کتاب اشعار خود با نام «چراغ علاءالدین» را در نوزده‌سالگی منتشر کرد و به‌زودی در محافل ادبی و هنری شناخته شد. او در سال 1917 با پابلو پیکاسو، نقاش مشهور، آشنا شد. کوکتو در همین‌سال تصمیم گرفت سناریویی برای رقص باله بنویسد که نتیجه‌ی آن باله‌ی روسی «رژه» بود. این اثر توسط سرگئی دیاگیلف و با طراحی صحنه‌ی پیکاسو در سال 1918 روی صحنه رفت و گرچه نمایش آن با شکست عمومی روبه‌رو شد، ولی پیشروی‌های آن تأثیر خود را بر جریان هنری گذاشت. کوکتو و پیکاسو دوستی عمیقی با هم برقرار کردند و همکاری این دو در عرصه‌ی تئاتر ادامه یافت. در سال 1925 کوکتو شعری به نام «فرشته اورتوبیز» را سرود که در آن از پیکاسوی نقاش الهام گرفته بود. این نمایشنامه در سال 1926 روی صحنه آمد. کوکتو در بسیاری از آثارش به پیکاسو اشاره کرده و از همکاری‌های هنری این دو می‌توان نمایش «آنتیگون» و باله‌ی «قطار آبی» را نام برد.

این نامه توسط پیکاسو برای دوست و همکارش کوکتو نگاشته و تصویرسازی شده است:

خیابان ویکتور هوگو، خیابان 22ام سن، مونروژ

کوکتوی عزیزم،

خیلی ناراحت شدم وقتی شنیدم بیمار هستی.
امیدوارم خوب شوی و به‌زودی ببینمت.
امیدوارم در جشن مون‌پارناس چهارشنبه‌ی آینده در گرامی‌داشت (آن) موسیقی‌دان ببینمت.
من نظرات خوبی درباره‌ی آن داستان تئاتر مشترک‌مان دارم که بهتر است صحبت کنیم.

با آرزوی بهترین‌ها

پیکاسو