کشف نقاشی از «اگون شیله» پس از گذشت بیش از ۹۰ سال

نقاشی «لئوپولد چیهاچک در مقابل پیانو» (Leopold Czihaczek at the Piano) که در سال ۱۹۰۷ توسط اگون شیله (Egon Schiele) خلق شده است، در یک مجموعه‌ی خصوصی در وین یافته شده و قرار است برای اولین‌بار در موزه‌ی لئوپولد (Leopold Museum) اتریش به نمایش درآید. در این موزه آثار برجسته‌ای از هنرمندان اکسپرسیونیست نگهداری می‌شود. مؤسس آن، رودولف لئوپولد (Rudolf Leopold)، یکی از مهم‌ترین حامیان اگون شیله به‌شمار می‌رفت و شهرت هنری این نقاش مدیون تلاش‌های او در راستای نمایش آثارش است.

این نقاشی، که مربوط به دوره‌ای است که جریان امپرسیونیسم رواج داشت، در حوالی هفده‌سالگی نقاش خلق شده و کسی که در این اثر مقابل پیانو نشسته است، لئوپولد چیهاچک نام دارد. زمانی که اگون شیله پانزده‌ساله بود پدرش را از دست داد و پس از آن چیهاچک سرپرستی قانونی او را به عهده گرفت. آخرین‌باری که این اثر دیده شده مربوط به کاتالوگی از موزه‌ی لئوپولد در سال ۱۹۷۲ بوده است. 

پس از آن هیچ مدرکی از این‌که نقاشی هنوز موجود است یا کاملاً از بین رفته وجود نداشت؛ تا این‌که صاحبان فعلی نقاشی در مورد آن به موزه اطلاع دادند و بالاخره این اثر، که به نظر می‌رسید برای همیشه مفقود مانده است، کشف شد. مدیر موزه‌ی لئوپولد، هانس پیتر ویپلینگر (Hans-Peter Wipplinger)، در خصوص این نقاشی گفته است:

«نقاشی «لئوپولد چیهاچک در مقابل پیانو» از شاهکارهای آغاز راه هنری شیله است. صاحبان فعلی در ازای پرداخت مبلغی به‌عنوان وام ثابت، با نگهداری این اثر در موزه موافقت کرده‌اند. پس از تمیزکاری و ترمیم نقاشی، این فرصت را خواهیم داشت تا آن را در بخش نمایش دائمی آثار در وین به نمایش عموم بگذاریم؛ جایی که در آن مجموعه‌ی منحصربه‌فردی از نقاشی‌های موزه و آثار شیله نگهداری می‌شود.»

 

اگون شیله در طول فعالیت هنری حرفه‌ای‌اش موقعیت ممتازی را با پرتره‌های فیگوراتیو و پرپیچ‌وخم خود در جهان هنری قرن بیستم به دست آورد. او معمولاً برای بازنمایی تصاویر مدل‌ها و خودنگاره‌هایش از سایه‌های قرمز-قهوه‌ای (sepia) استفاده می‌کرد. شیله به‌دنبال علاقه‌ای که به سبک نمادگرایی (سمبولیسم) در نقاشی داشت، برای تحصیل وارد آکادمی هنرهای زیبای وین (Academy of Fine Arts in Vienna) شد؛ ولی به‌دلیل رویکرد محافظه‌کارانه‌ای که در آموزش این آکادمی وجود داشت، آن را رها کرد. او در کارهایش از گوستاو کلمیت (Gustav Klimt)، که یکی از مهم‌ترین هنرمندان سبک ««آرت نوو» (Art Nouveau) در وین بود، تأثیر می‌گرفت. آثار شیله به‌واسطه‌ی بازنمایی بدن‌های پیچان و زوایای غیرمتعارف پیکره‌ها، از کار هنرمندان هم‌دوره‌ی او متمایز شده است. پیکره‌های عریانی که او اغلب با مداد، آب‌رنگ و رنگ‌ِروغن بازنمایی می‌کرد، پیش از آن‌که برهنه‌نگاری باشند، بیانگر هراس و اضطراب و زوالند. آثار او در موزه‌ی هنر متروپولیتن (the Metropolitan Museum of Art)، موزه‌ی هنرهای مدرن (the Museum of Modern Art)، گالری ملی هنر (The National Gallery of Art) و موزه‌ی لئوپولد نگهداری می‌شود. مجموعه‌ی موزه‌ی لئوپولد به‌تنهایی ۲۰۰ اثر از این هنرمند را در خود جای داده و تاکنون هشت اثر از شیله در حراجی‌ها به فروش رفته‌ است.

منبع:

• www.theguardian.com