یادداشتی بر آثار داود امدادیان در روزنامه‌ی «24 اُر»

داود امدادیان در ریموندن

نوشته‌ی دومینیک ولیشار | روزنامه‌ی «24 اُر» | ۲۲ مارس ۱۹۸۵

قامت درختان

گالری ریموندن در لوزن: وقت جنگل، با نقاش ایرانی، داود امدادیان. تقدیم به جنگل فائق با درختان مربعی‌شکل بزرگش که گویی در نوری گرم، سخاوتمندانه و عاشقانه حجاری شده‌اند. این روسو و گردش‌های خیره‌کننده‌اش است، این خاطره‌ی تمام وعده‌های زندگی‌ست که درخت درون خود حمل می‌کند. از قامت قدرتمندش، از آن ریشه دواندن در زمین و آسمان است که گاهی احساسی از نوستالژی به ما دست می‌دهد.

داود امدادیان که در پاریس زندگی می‌کند، در سال ۱۹۴۴ در تبریز به دنیا آمد. او استعدادی‌ست که در کشورش کشف شد و در سال ۱۹۷۵ یک حرفه‌ی اروپایی را پیش گرفت. بازدیدکننده‌ی نمایش امدادیان احتمالاً از این‌که در این آثار هیچ تأثیر خاصی از شرق پیدا نمی‌کند، شگفت‌زده خواهد شد. این آثار نسبتاً «کلاسیک» به حساب می‌آیند. امدادیان توضیح می‌دهد: «من خودم را با هر آن‌چه می‌بینم تلفیق می‌کنم. هنگامی‌که از اثری لذت ببرم و مرا تحت‌تأثیر قرار دهد، طبق سنت‌ تصویری آن، ویژگی‌هایی از آن را در کار خودم استفاده می‌کنم؛ البته به شرط آن‌که الهام مرا غنی‌تر کند. من می‌توانم «شرقی» و هم‌چنین رمانتیک، نمادگرا یا انتزاعی باشم و از تمام منابع استفاده کنم.»

بیش‌تر رنگ‌روغن و گواش به درخت اختصاص داده شده است. این درختان عظیم‌الجثه که همانند «یک مجسمه بین بلوک‌های ناهموار و باغ‌های هرس‌شده هستند»، برای امدادیان نماد زندگی، رشد، استحکام و طبیعت پیروزمند به شمار می‌روند. نور به بیشه‌های غول‌پیکر می‌تابد، بیشه‌هایی که گاهی به انسان‌های کوچک شاد پناه می‌دهند؛ مانند باغ‌های محفوظ عدن در سایه‌ی سرپرستی صمیمی. از این ظرافت درخشان که تکنیک آن از امپرسیونیست‌ها به عاریت گرفته شده است، جادویی پدیدار می‌شود. راز باستانی تمام جنگل‌های ممتاز که جایگاهی برای زمزمه‌ی الهی در بین برگ‌های خیره‌کننده هستند.

این زنان بزرگ و آرام در آثار امدادیان، فعالیت جدید و کشف‌شده‌ی دیگری به شمار می‌آیند. این آثار به باورپذیری درختان و جذابیت آن مربع‌های انبوهِ انتزاعی نیستند، مربع‌هایی که ضربات حسی گسترده‌ی نورِ مملو از شادی به آن‌ها وارد می‌شود.

تا 19 آوریل.

دومینیک ولیشار

این مطلب کاملا بر اساس محتوای منبع اصلی از زبان فرانسه ترجمه شده و هیچ‌گونه تغییری در متن اصلی صورت نگرفته است. 
این مطلب با همکاری بنیاد داود امدادیان تهیه شده است.