داوود امدادیان (۱۳۲۳-۱۳۸۳) نقاش طبیعت و درختان است. او در تمام دوران کاری خود با رویکردی شاعرانه به ثبت و بازنمایی شکوه طبیعت پرداخت و نگاه ژرف و تمثیلیِ برگرفته از هنر ایرانی را در هم‌نشینی با مناظرِ یادآور سبک رمانتیک قرن نوزدهم، به نمایش گذاشت.
این هنرمند در تبریز متولد شد، در هنرستان هنرهای زیبای میرک اصول ابتدایی هنر را آموخت و نخستین نمایش‌ها از آثار خود را برپا کرد. امدادیان در دانشکده‌ی هنرهای تزئینی درس خواند و برای ادامه‌ی تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد رشته‌ی هنرهای تجسمی در دانشگاه سوربن پاریس به فرانسه مهاجرت کرد.
از امدادیان نقاشی‌های فیگوراتیو و طبیعت بی‌جان نیز به‌جا مانده است؛ اما درختان به شاخص‌ترین نمادهای آثار او بدل شده‌‌اند و در اکثر نقاشی‌هایش حضور دارند. درختانی صخره‌مانند که با وجود تکرار مداوم در نقاشی‌ها، هریک روح، داستان و خصوصیات بصری منحصربه‌فرد خود را بازگو می‌کنند. انتخاب پالت‌های رنگی، بازی نور و سایه، ترکیب‌بندی و کادربندی، از مهم‌ترین ویژگی‌هایی‌ست که در درختان امدادیان به‌شکلی دقیق و هنرمندانه نمایش داده شده است.
داوود امدادیان طی سال‌ها آثار خود را در نمایش‌های متعددی در داخل و خارج از ایران ارائه داد و برنده‌ی جوایزی از جمله جایزه‌ی «رتبه ۴» نمایش بین‌المللی هنر اروپا در کارلسروهه افرتا آلمان، جایزه‌ی «بنیاد تیلور» و جایزه‌ی «بنیاد شارل اولمون» شد.
این هنرمند در سال ۱۳۸۳ در پاریس درگذشت. از شاخص‌ترین نمایش‌های وی می‌توان به نمایش انفرادی «نقاشی‌های داوود امدادیان» در گالری هور تهران اشاره کرد. هم‌چنین نمایش «سفر به خویشتن» در سال ۱۳۹۶ توسط مرتضی اسدی و در یادبود داوود امدادیان در گالری آریا برگزار شد.
در سال ۱۳۹۶ یکی از آثار داوود امدادیان در حراج تهران به فروش رفت. هم‌چنین در سال‌های اخیر نمایش‌های گروهی چون «فرصت» در خانه هنرمندان تهران و «هر دم از این باغ» که در سال ۱۴۰۰ در گالری جاوید برپا شد، میزبان تعدادی از آثار این هنرمند بوده‌اند.
