حبیب‌الله صادقی

حبیب‌الله صادقی (۱۳۳۶-۱۴۰۱) نقاش، گرافیست، کاریکاتوریست و منتقد هنری معاصر بود. آثار این هنرمند از جهت موضوع و شیوه کار بسیار متأثر از هویت ملی و تجربه او به‌عنوان هنرمند ایرانی بوده است. رجوع به ویژگی‌های بصری نگارگری ایرانی، فرهنگ و موضوعات مربوط به جامعه معاصر ایران از اصلی‌ترین ویژگی‌های آثار وی است. 

حبیب‌الله صادقی در تهران متولد شد و از کودکی به نقاشی روی آورد. او یادگیری هنر را در هنرستان هنرهای زیبای پسران آغاز کرد. سپس به تحصیل در رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مشغول شد و شاگرد استادانی چون اصغر محمدی، مهدی حسینی، محمود فرشچیان، محمود جوادی‌پور، مرتضی ممیز، پرویز تناولی، هانیبال الخاص، مارکو گریگوریان بود. 

با وقوع انقلاب اسلامی و حوادث پیش و پس از آن حبیب‌الله صادقی به‌عنوان هنرمند انقلابی فعالیت‌های بسیاری داشت. او همچنین در آخرین سال‌های دوره کارشناسی خود به‌عنوان دستیار استاد تدریس هنر در دانشکده هنرهای زیبا را آغاز کرد. در این دوران تعدادی از آثار وی در کتاب «۱۰ سال با نقاشان انقلاب اسلامی» به چاپ رسید. 

در سال ۱۳۵۸ حبیب‌الله صادقی به‌عنوان تصویرگر، کاریکاتوریست و تحلیل‌گر مسائل خبری در روزنامه اطلاعات شروع به کار کرد. وی سپس در مطبوعات و مجلات فرهنگی و هنری دیگری ازجمله مجله ادبستان و مجله اهل قلم نیز کار خود را ادامه داد. این هنرمند بعدها تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد در رشته نقاشی و در مقطع دکترا در رشته پژوهش هنر در دانشگاه تربیت مدرس تهران ادامه داد. او به‌عنوان مدرس در دانشگاه تهران، دانشگاه سوره و دانشگاه هنر فعالیت داشته است. 

در زمینه خلق نقاشی حبیب‌الله صادقی همواره در پی یافتن عناصر تصویری فرهنگ بصری و ملی خود بوده و در این راستا به تجربیات متنوعی در زمینه نگارگری، نقاشی فیگوراتیو و نقاشی انتزاعی دست زده است؛ موضوع و ساختار بصری در آثار حبیب‌الله صادقی متأثر از فضای نگارگری و تلفیق آن با نقاشی مدرن است. در آثار متأخرتر، او به نوعی انتزاع نزدیک شده است؛ بااین‌وجود حتی در نقاشی‌های انتزاعی او نیز فضای غالب یادآور هنر سنتی ایران است. 

مجموعه نقاشی‌های طبیعت مدرن شامل چند مجموعه «مشرق خیال»، «خانه پدری»، «گفت‌وگوی تمدن‌ها»، «باغ ارغوانی» و «بهار ایرانی» از شاخص‌ترین آثار حبیب‌الله صادقی هستند که در آن بر منظره‌نگاری و نمایش طبیعت تاکید شده است. این آثار به‌تدریج به زبانی انتزاعی نزدیک شده و در برخی از مجموعه‌های بعدی به تصاویری از بازی‌های رنگ و فرم بدل شده است. 

اثر «تنبور زن» حبیب‌الله صادقی که یکی از شاخص‌ترین آثار وی است در سال ۱۳۸۱ در موزه دیتونا بیچ به‌عنوان نمادی از موسیقی ایرانی به‌نمایش درآمد. 

حبیب‌الله صادقی در سال ۱۳۸۳ به ریاست موزه هنرهای معاصر تهران و مدیر کل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب شد. وی همچنین به‌عنوان هنرمند برگزیده بی‌ینال نقاشی معاصر تهران، برنده‌ی جایزه‌ی نخست در رقابت‌های بین‌المللی هنرهای زیبا توکیو و هنرمند برگزیده‌ی مسابقه بین‌المللی طراحی هلند شناخته شده است. 

آخرین نمایش انفرادی حبیب‌الله صادقی با عنوان «قصیده نرگس» در سال ۱۳۸۹ در گالری ساربان تهران برگزار شد. همچنین بسیاری از آثار این هنرمند در حراج بونامز دبی و چندین دوره از حراج تهران به فروش رفته است.