حجمه ی علایق سطحی خالص ولی خاص نسبی، علاقه به ویدیو گیم، فیلم ها، کمیک بوک، آرکید، فرهنگ و هنر آمریکایی و... و تمامی مشتقات و جزئیاتِ سمعی بصری آنها، حجمه ای ثابت است که مدام ذهن را قلقلک میدهد که اثری شبیه به آنها خلق کنی. برخی ازین علایق خاطره انگیز و کلاسیک و برخی برگرفته از آثار امروزی است. اما هنگام خلق آثار باید منسجم و چهارچوب دار باشند. دو عامل اما باعث سخت شدن حفظ انسجام در اثر میشود. نخست، گستردگی علایق مذکور و دوم، حجم رفرنس ها و الهامات هنگام خلق./// با توجه به این چالش، باید راهکاری برای قرار دادن فیلتر یا فیلتر هایی بر آزادی عمل خودمان پیدا می‌کردیم. پس موضوصات و رفرنس های بخصوصی را از آن لیست بلند انتخاب کردیم. سعی شد با انتخاب چند موضوع خاطره‌انگیز مانند گیم های دهه ۸۰ شمسی، کاور سی‌دی‌ های قدیمی نرم‌افزار و یا کاور آهنگ ها و در کنار آنها چند سبک از آثار مدرن مانند دارک آرشیو یا بطور کلی فضای سایبر پانک، برای اجرا فیلتر هایی قرار بدهیم تا پرش عجیب غریبی اتفاق نیافتد. آثار بنا ندارند ، دندان شکن باشند. نمونه ی آثار حتی با کیفیت بیشتر در همه جا و بخصوص اینترنت بطور فراوان یافت می‌شود. پس هدف نمایش آثار چیست؟ هدف در گام نخست این است که شما در هنگام ورود بطور کلی تحت تاثیر فضا، نورپردازی، موزیک و اثر ناخداگاه بصری قرار بگیرید و به همان فضای سایبرپانکی بروید. اما در گام دوم هدف کمی متفاوت میشود. همانطور که گفته شد آثار از نظر تکنیک و در مقیاس جهان شمول تر، نه انقلابی هستند و نه جدید. اما قطعا بعنوان خالق آثار مایل نبودیم که فرصت متحیر کردن مخاطب و تکچرخ زدن مقابل او را از دست بدهیم. پس وقتی نزدیک تر میشوید متوجه جزییات بصری پنهان و شوخی هایی میشوید که یحتمل انتظار نداشته اید‌. اینها همان تکچرخ هستند. سپس متوجه میشوید که برداشت از فضا های مذکور نه در بالاشهر تهران و نه در آمریکا، بلکه از دیرگاه فردی آشنا با مسائل عام ایران و از دیدگاه نوجوانی بدون دسترسی به اینترنت و در سی‌دی فروشی های دهه ۸۰ شمسی اتفاق افتاده است.

هنرمندان

• -  ارسلان کاظمی
• -  محمد هرندی