تداوم زمان از گذشته به حال و آینده در جریان ساخت اثر هنری فضای معاصر، کاری سخت و دانش پذیر است، به دوش کشیدن بار سنگینی است که خامی را پخته می‌کند... در هر بار روشن شدن کوره برنز ریزی و زمزمه اشعار شاهنامه، نشان انتخاب آگاهانه از زیست بوم هنرمند خواهد بود که او را به لمس اقتدار و شکوه دعوت می‌کند . خلاصه‌گرایی که از دل اسطوره‌های سترگ در قالب احجامی که در تضاد عمود و افق بر بدنه‌ی نمادینی از خط نوشته، قفل، شبکه‌های ضریح و سیمرغ به گرد ستایش زیبایی بر می‌آیند . آشنایی‌زدایی در پیکره‌های دلیر از جنس فلز سخت با تصاویر ابر قهرمانان بر صفحه دو بعدی سینما، کشف درک تازه ایست از معنا برای مخاطب... گرچه این پیوند همراهی با زمانه به نظر می‌آید ولی کوششی است بر حفظ زبان مشترک با جهان که از دل فرهنگ یک ملت جاریست، و شاید کمک به ذهنیت عصری که دیدن به حجم در آمدن اسطوره‌های اشعارش در جریان مکتبی از جنس سقاخانه درک تازه‌ای در زمانه حاضر خویش باشد و بتواند کمبودی از مفهوم بی‌معنایی و گمگشتگی را تسلی بخشد . آزاده پذیرا - 1399