سرخوشی، ایستادن جایی فراتر از لذت است. مجموعه‌ی جدید امیرحسین زنجانی با عنوان «سرخوشی» به کامجویی و محظوظ شدن از رفتار نقاشانه‌ و توجه به سلوک تکنیک و رنگ سوای مفهوم می‌پردازد. در این مجموعه برخلاف مجموعه‌های پیشین او که نقاشی در آن پیروی موضوع و پیام تصویر بود، مجموعه‌رفتارهای نقاشانه و احوال حاصل‌شده از دیدن بازی رنگ و فرم بر بستر بوم اهمیت یافته است. فیگورهای انسانی همواره همراهان همیشگی نقاشی‌های زنجانی بوده‌اند، چه در منظره‌پردازی‌ها و چه در رژه‌ی پیکرهای نظامی او. «سرخوشی» تصاویری نیمه آشنا از روایت‌های خبری و محتوای تصویری شبکه‌های اجتماعی است که به کیفیت‌های نقاشانه نائل شده‌‌اند. بر لایه‌های زیرین این نقاشی‌ها تصاویر حاضروآماده‌‌ای نشسته که به صورت تصادفی از شبکه‌های اجتماعی و موتورهای جست‌و‌جوگر برداشته شده‌ و پشت پرده‌های رنگین و سایه‌و‌روشن‌های قوی جا گرفته‌ است. در این نقاشی‌ها دیگر نه فیگورهای ژستِ قدرت‌گرفته‌ی «میلیتاریسم»رژه‌ی نظامی می‌روند و نه پرتره‌های ماتم‌زده از قعر تاریخ بیرون کشیده شده‌اند؛ «سرخوشی» یک روایت به‌روز از بی‌شمار تصاویر قابل دسترس از اقتدار و سلطه‌جویی نظامی بر اینترنت است که در بازیگوشی نقاش، سرنوشت دیگری یافته‌اند.