پر پرواز ندارم اما دلى دارم و حسرت درناها و به هنگامى که مرغان مهاجر در دریاچه ى ماهتاب پارو مى کشند خوشا رها کردن و رفتن خوابى دیگر به مردابى دیگر خوشا ماندابى دیگر به ساحلى دیگر به دریایى دیگر خوشا پر کشیدن خوشا رهایى خوشا اگر نه رها زیست مردن به رهایى! آه این پرنده در این قفس تنگ نمى خواند. “احمد شاملو”