طی چند سال گذشته، با متمرکز ساختن نگاهم بر جهان سایه‌ها، با ریشه‌های زمان و مدت آن کار می‌کردم؛ سایه‌های آثار هنری و ساخته‌های انسانی و مخاطبان آنها را گرد هم آوردم. من این تصاویر را به شکل آثاری مستقل بر کاغذ آفریده‌ام. سایه‌های اشیاء سه‌بعدی به سطوح پیکره تبدیل می‌شوند. این تصاویر که از بستر اصلی خود بیرون کشیده شده‌اند، نه خاستگاه اثر هنری، که پدیده‌ای نو را نشان می‌دهند. در این دنیای سایه‌ها، شیفتۀ این فکرم که سایه‌ها قرار نیست دیده شوند، بلکه چیزی هستند که ما را به تجربۀ فضای اطراف خودمان و گذر زمان وامی‌دارند. سایه به‌مانند استعاره‌ای از گذر از زمان، الهام‌بخش و حتی رمزآلود است. سکوت سایه‌ها و غیر مادی بودن آنها به تصاویری روی کاغذ تبدیل می‌شود. ماهیت این آثار نیمی انتزاعی است و سرانجام، مهم نیست که منشاء تصاویر را بدانیم. آنها موضوعی بین موضوع‌ها هستند.