این مجموعه در سالهای آغازین دهه شصت شکل گرفته که این تقارن زمانی خود نمایانگر وجه دیگری از وضعیت عکاسی در ایران در سالهای اوج جنگ و در میانه تغییرات بنیادین اجتماعی است. نتیچه گزارشگری و ثبت بی واسطه سلائق و عادتهای مردم است، که یادآور زمانی ساده تر و خوش تر نیز هست، زمانی که زندگی به پیچیدگی و سردرگمی که امروزه شاهد آن هستیم، نبود. زمانی پیش از تراکم و ازدحام و انفجار جمعیت، که خود نکته در خور تاملی دیگر در این مجموعه است که در عین این که تصاویر رد حضور جمعیت را به دوش می کشند ولی اثری از همان جماعت هم در تصاویر دیده نمی شود.