خیلی دیر است. بچه‌ها خوابشان برده. دوباره همه جا را ریخت و پاش کرده‌اند. مثل هر شب بغلش می‌کنم، با پاهایم ریخت و پاش‌ها را کنار می‌زنم. از میان مملوی از اسباب بازی‌ها و لباس‌ها رد می‌شوم. از میان انبوهی از جوراب‌ها و روزمرگی‌ها می‌گذرم رد می‌شوم و می‌گذرم. از میان تمام کلمات، کلمات سنگین و بزرگ، از تئوری‌ها و فلسفه‌ها می‌گذرم. گاهی خسته، گاهی با لبخند،... شکایتی ندارم. از میان سنت‌ها و عرفها، از میان جدید و امروزی بودن‌ها، از میان وظیفه‌هایم می‌گذرم. از همه چیزهایی که راهم را سد کرده است. ....... امشب هم مثل هر شب از میان دریایی از جوراب‌ها و سردرگمی‌هایم می‌گذرم.