نمایش در سالن دوم

در این افسانه شرطست اشک راندن گلابی تلخ بر شیرین فشاندن نظامی منظومه خسرو و شیرین روایتی تغزلی میان عشاقی ناکام است. روایتی ار کشمکش‌های دراماتیک، که سرانجام هیچ یک از عناصر درام به مقصود نخواهد رسید. گویی در این میانه دستی در کار است. نیرویی شوم که حاصل جدالی ابدی میان جبر و اختیار است. و سر انجام روایت تغزلی را بدل به روایتی تراژیک میکند. این مجموعه حاصل کنکاشی چند ساله، در شیوه روایتگری در نگارگری ایرانی است. پرداختی ساختارگرایانه و تجزیه روایت به عناصر برسازنده آن است.