«آرا گولر» عکاس ترکِ ارمنی‌تبار در «استانبول» متولد شد. او نمونه‌ای شاخص از عکاسانی است که تجربه‌ی دیداری و پایداری‌اش در تولید عکس، بخشی جدانشدنی از تاریخ بصری شهری است که بسیاری آن را از دریچه‌ی عکس‌های او شناخته‌اند. با این وجود اگرچه عنوان «چشم استانبول» برای دهه‌ها عکاسی گولر از استانبول مدرن، شایسته‌ی اوست اما همانطور که خودش بر آن تاکید دارد او شهروند جهان و عکاسی جهانی است.
او که بیش از هر چیز خود را عکاس خبری می‌دانست در اوایل دهه‌ی ۶۰ میلادی و پس از آشنایی با آنری کارتیه برسون و مارک ریبو به «آژانس عکس مگنوم» پیوست. عضویت گولر در مگنوم زمینه را برای آشنایی او با الگوهای تثبیت شده‌ی آژانس در آن سال‌ها را فراهم آورد. عکاسی با دوربین لایکا، استفاده از فیلم عموما سیاه و سفید، پایبندی به نظریه‌ی «لحظه‌ی قطعی» و تولید عکس‌هایی با سویه‌های اجتماعی، بخشی از این ارزش‌هاست که در بیشتر آثار گولر حتی بعد از جدایی او از مگنوم قابل پیگیری هستند. اگرچه گولر مانند سایر عکاسان خبری علاقه‌مند ثبت واقعیت بود اما نگاه شاعرانه‌ی او و توجهش به اصول ترکیب‌بندی کلاسیک، عکس‌هایش را همانطور که «اورهان پاموک» (نویسنده‌ی مشهور ترک) به آن اشاره می‌کند زیبا می‌نمود. با این نگاه عکس‌های آرا گولر نه تنها برای مخاطبان خاص بلکه برای بسیاری از مردم عادی جذاب، چشم‌نواز و قابل فهم هستند.
