این را خوب میدانم که در دنیای آمیختگی هایم جبریست نازدودنی از صنعت و شور زندگی. گمان میبریم که در اینجاهستیم؛ در محل کار، اما در غریق خاطرات زندگی دست و پا می زنیم. امروز آبستن حوادث فرداست و اشتباهات فردی ناشی از منجلاب زمانی، همان است که مصائب گذشته را بر ملا میکند. این، یک توصیف حال کاریست که با ادواتی از خاطرات زندگی این چنین تجهیز شده است. در طول شبهای کاریم و در میانه ی جنگلهای بی آرایه زنگار بسته، جریان زندگی در من جاریست و این همان چیزیست که ساختار خشک و بی آلایش پیرامونی را برایم دلفریب میکند. گویی همین رگهای سرد آهنی اند که زیبایی زندگی را به ارمغان میآورند. آنچه را می بینید، تکه هایی است از یک سناریوی تکراری از یک نمایش بی بلیط که در صحنه ی بازیگریم به اجرا درآمده اند.