نساجی یک اثر از پیمان شفیعیزاده توسط همایون سیریزی
«جای-گاه»، برساختی از بحرانی شدن مینیاتور در مقیاسِ بینایی است. پیمان با اثرش، رابطهی قدرت و «سطح» را به تنشهایی ناشی از تورم «حجم» بر میکشاند، همان تورمی که در مینیاتور، به میانجیی امحای حجم، در اعوجاجِ بازنماییِ قدرت، شائبهی ابدیت استبداد را القا میکند آنگونه که تا تخت اگر همیشه تخت باشد، نشستن بر آن بیهیچ مخاطرهای هموار میشود. لیکن شاهان شاهنامه، گرفته از جمشید و ضحاک و فریدون و کیخسرو و نوذر و افراسیاب تا کیکاووس و بهمن و داراب و گشتاسب، در ابیات شعرها میآیند و میروند اما چگونه معلوم نمیشود که بر این تختهای تخت چرا سُرخوردهاند؟
هنرمندان