باباتبار شکل‌دادن به این قلمرو را جایی میانِ آزادیِ ظاهریِ ضرب قلم‌های امپرسیونیستی و ساختن یک فضای حسی ملموس، دنبال می‌کند. تصویرپردازی قهرمان پرورانه (ترکیب‌بندی‌های مرکزی) و پرش‌های سورئالیستی این نقاشی‌ها فضایی را میان واقعیت و رویا رقم می‌زند. پالت او از رنگ‌های با نشاط و نسبتا گرم به سمت خاموشی خاکستری‌ها می‌رود. این تغییرات با ظرافت تمام آن شیرینیِ تصویری را به سمت غم و انزوا می‌برد. هر تصویر تاریخچه‌ی کوچکی از آن خود دارد که انزوایی مشترک را به تصویر می‌کشد.