کاوش در ماهیت نور در نقاشی و نقش اساسی آن در ایجاد فضا، شاید مهم ترین رشته ای باشد که این نقاشی ها را به هم می پیوندد. کیفیات تیرگی و روشنی جذبه اصلی تصاویری است که خسروی منبع الهام نقاشی‌هایش قرار می دهد. این کاوشگری، اشکال متنوعی از کیفیات بازنمایی نور در نقاشی های او رقم زده است. گاهی نور با ضربات قلم به روی کار می نشیند و واجد جسم و غلظت است، و در آثاری دیگر، کیفیتی محو، مبهم و منتشر دارد. گاه نور از خراشیدن و برداشتن رنگ یا حتی کندن سطح مقوا ایجاد می شود. مروری بر تجارب نقا شانه مرتضی خسروی که از نوجوانی آغاز می شوند نشان می دهد که او مدام و خستگی ناپذیر موضوعی را که دستمایه کار خود ساخته تکرار می کند و هر بار بر باریکه‌ای جزئی متمرکز می شود. در نتیجه گاه این طرح‌واره ها بسیار شبیه به هم از کار در می آیند، اما نگاهی دقیق تر گامی را که هنرمند در هر یک از آنها برداشته هویدا می کند.
